“เวลาบ่ายโมง ๓๕ นาที ถึงธรรมามูล หยุดจอดรถกินข้าว แล้วขึ้นเขาธรรมามูล วัดนี้อยู่ที่ไหล่เขา แปลนวัดมีกำแพงแก้วรอบ ด้านหน้ามีโบสถ์ เป็นโบสถ์โถงเสาอิฐ หลังคาเครื่องประตูมุงกระเบื้องกูบ พระประธานเป็นพระหล่อแบบข้างแม่น้ำนครชัยศรี คือเขมรที่กรอบหน้า เสมาหินทรายแดงดอกไม้นก ถัดโบสถ์มาข้างหลังมีศาลาเจ๊ก ต่อศาลาเจ๊กเป็นวิหารเช่นเขียนแปลนไว้นี้”
ที่เขียนว่ามีกรอบหน้านี้ คงหมายถึงไรพระศกนั่นเอง ปัจจุบันพระเศียรได้ถูกคนร้ายตัดไป ทางวัดได้ทำพระเศียรจำลองขึ้นมาใหม่ จึงไม่อาจเห็นพระเศียรเดิมได้ สำหรับองค์พระที่ยังเหลืออยู่นั้นเห็นได้ชัด คือพระชงค์ทั้งสองข้างนั้นเป็นสันคม พระหัตถ์ใหญ่ และเหยียดเกือบจะตรงออกมาพาดทับอยู่ตรงพระเพลาเบื้องขวา นั่งหัตถ์คล้ายบุคคลธรรมดา
ใบเสมารอบพระอุโบสถ สลักด้วยศิลาทรายแดง มีลายนกประกอบ ซึ่งอาจสลักขึ้นในปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา (พุทธศตวรรษที่ ๒๒-๒๓) เป็นอย่างน้อย เพราะความนิยมในศิลาทรายแดงนั้น นิยมกันมากในสมัยของพระเจ้าปราสาททอง
