ตอนที่ ๑๗ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล (พระราชวุฒาจารย์) วัดบูรพาราม อ.เมือง จ.สุรินทร์
“ จิตนื้คือพุทโธ จิตนี้คือธรรม เป็นสภาวะพิเศษที่ไม่ไปไม่มา เป็นความบริสุทธิ์ล้วนๆ จิตนี้เหนือความดีและความชั่วทั้งปวง ซึ่งไม่อาจจัดเป็นลักษณะรูปหรือนามได้
หลักธรรมที่แท้จริงคือจิต...จิตของเราทุกคนนั้นแหละคือหลักธรรมสูงสุดที่อยู่ในจิตใจของเรา นอกจากนั้นแล้ว มันไม่มีหลักธรรมใดๆ เลย
จิตนี้แหละคือหลักธรรม ซึ่งนอกไปจากนั้นแล้วก็ไม่ใช่จิต แต่จิตนั้นโดยตัวมันเองก็ไม่ใช่จิต ดังที่ท่านได้ปรารภไว้ว่า จิตนั้นมิใช่จิตดังนี้ นั่นแหละย่อมหมายถึง สิ่งบางสิ่งซึ่งมีอยู่จริง
ขอให้เลิกละการคิดและการอธิบายเสียให้หมดสิ้น เมื่อนั้นเราอาจกล่าวได้ว่า คลองแห่งคำพูดได้ถูกตัดขาดไปแล้ว พิษของจิตก็ได้ถูกถอนขึ้นจนหมดสิ้น จิตในจิตก็จะเหลือแต่ความบริสุทธิ์ ซึ่งมีอยู่ประจำอยู่แล้วในทุกคน ”
“ คติประจำใจ = ...อย่าส่งจิตออกนอก...
ปริศนาธรรม = ...หยุดคิด...หยุดนึก...!
ธรรมะ = ...จงเข้าไปสู่สิ่งสงบเงียบให้ได้ลึกซึ้ง โดยการลืมต่อสิ่งนี้ด้วยตัวเราเอง. สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเรานี้แหละ (สติ) คือสิ่งๆ นั้นในอัตราที่เต็มที่ทั้งหมด ทั้งสิ้น และสมบูรณ์ถึงที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรนอกไปจากนี้เลย...! ”
| 
