บทสนทนาของท่านย่า, ท่านแม่, พระเดชพระคุณหลวงพ่อ และลูก(ศิษย์)ๆ ตอนที่ ๑

	บทสนทนาของท่านย่า, ท่านแม่, พระเดชพระคุณหลวงพ่อ และลูก(ศิษย์)ๆ ตอนที่ ๑ วันที่: วันจันทร์ 16 เมษายน 2007 @ 17:41:12 หัวข้อ: บทความคำสอนปกิณกะ บทความนี้เป็นบทสนทนาระหว่าง.. ท่านย่า, ท่านแม่, พระเดชพระคุณหลวงพ่อ และลูก(ศิษย์)ๆ ตอนที่ ๑ สนทนาที่บ้านสายลมเมื่อวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๒๗ เมื่อวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๒๗ ท่านย่าและท่านแม่เมตตาลงมาสงเคราะห์ลูกๆ หลานๆ อีกวาระหนึ่งที่บ้านสายลม(ผ่านคนทรง) อันดับแรกท่านย่ามาก่อน มาถึงท่านก็ถามเลยว่า... ท่านย่า "...วันนี้วันเกิดในหลวงใช่ไหม...?" หลานๆ ก็ตอบว่า "ใช่ครับ" ท่านย่าบอกว่า "ในหลวงท่านบุญเยอะนะ เราต้องช่วยกันนะ บุญกุศลที่เราทำแล้วเราก็ทำถวายท่านด้วยนะ อย่างน้อยท่านก็อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของประเทศ ประเทศจะได้รุ่งเรืองได้ ก็อาศัยท่านเป็นหลัก ไม่งั้นก็กัดกันอยู่เรื่อย ไอ้พวกนี้ ไม่ไหว... " ใครที่ทะเลาะกันก็เลิกเสียนะ พระเจ้าอยู่หัวจะได้ไม่หนักใจ ท่านย่าพูดต่ออีกว่า "วันนี้เทวดาเยอะนะ เพราะเป็นวันเกิดในหลวงท่าน ไปดูซิสวรรค์ร้างเลย วันนี้เราทำบุญก็อุทิศให้ในหลวงนะ ให้อายุท่านยืนๆ ประเทศชาติจะได้ร่มเย็นเป็นสุข หายากนะพระเจ้าแผ่นดินที่ทรงทศพิธราชธรรมอย่างนี้ ให้ช่วยกันตั้งจิตอุทิศส่วนกุศลให้ท่าน อย่างน้อยๆ ก็ให้อายุท่านยืนๆ จะได้เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ประเทศชาติจะได้รุ่งเรือง ถ้าไม่งั้นพวกเอ็งก็ม้วยแน่ แล้วคราวนี้ แต่นี่พระบารมีของท่านสามารถปกป้องรักษาให้ประเทศชาติร่มเย็นได้ บุญกุศลที่เราทำช่วยกันเสริมเข้าไปนะ" เห็นไหม..แม้แต่ท่านย่าก็ยังสรรเสริญความดีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ยิ่งหลวงพ่อแล้วยิ่งสรรเสริญหนัก เอาไว้อ่านมโนมยิทธิและประวัติของฉันเล่ม ๒ หลวงพ่อจะพูดถึงปฏิปทาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวด้วย เราคงจะเห็นความดีของพระองค์ท่าน อีกมากมาย และท่านย่าก็ถามเรื่องการสร้างโรงพยาบาลว่า "ไอ้หมอ โรงพยาบาลถึงไหนแล้ววะ...?" "ไอ้หมอ" ที่ท่านย่าเรียกคือ คุณหมอประสิทธิ์ ฟูตระกูล เป็นผู้ช่วยหลวงพ่อเกี่ยวกับโรงพยาบาลหลายอย่าง คุณหมอบอกว่า "จวนจะเสร็จแล้วครับ" (ท่านย่า) "จวนของมึงน่ะเมื่อไหร อืดๆ อาดๆ อยู่นั่นแหละ" (หลวงพ่อ) "ไปโทษหมอไม่ถูกหรอกต้องว่าฉันถึงจะถูก" หลวงพ่อออกรับแทน "เขาเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่ทางเดินกำลังถูปูนอยู่นิดเดียว ประปาเขาก็เรียบร้อยแล้ว นอกนั้นก็เหลือแต่ของที่จะเข้า เครื่องเอ็กซะเรย์ก็จะเข้าอยู่แล้ว ราคา ๓ แสนบาทเศษ เพิ่งได้แสนกว่าๆ แต่ไอ้โรงพยาบาลเสร็จไม่สำคัญหรอก เงินมันยังไม่เสร็จนะซิ" ท่านย่าเลยบอกว่า "ก็ที่พูดนี่ก็เรื่องเงินแหละ" คราวนี้ลูกหลานรีบควักกันใหญ่ หลวงพ่อต้องบอกว่า "วันนี้ระวังนะลูก อะไรๆ มันเป็นเงินหมด" แต่ลูกๆ คงไม่กลัวหรอก อยากจะให้มันเยอะกว่านี้ จะได้ทำบุญมากๆ เล่นหวยถูกก็ได้ทำบุญมากหน่อย แต่ถ้าไม่ถูกก็หน้าแหงไปเหมือนกัน ท่านย่ามาทีก็โชคดีที ๖ สลึงบ้าง ๕ บาทบ้างแล้วแต่บุญวาสนา ท่านย่าบอกว่า "ค่าเงินบาทมันลด คราวนี้ต้องรีบๆ นะโว้ย รีบทำ บุญกุศลจะได้เพิ่มอย่างรวดเร็ว" แหมท่านย่าทราบเหตุการณ์โดยตลอดเลยนะ ท่านย่าถามอีกว่า "โรงพยาบาลเสร็จทันฉลองแน่นะ?" หลวงพ่อบอกว่า "ทันแน่จะให้เขาใช้งานก่อนฉลอง สั่งเขาแล้ว" ท่านย่า "ดี...งานฉลองปีหน้าคนเยอะนะพระคุณเจ้า" หลวงพ่อ "ไม่เป็นไรมากๆ ดีจะเอาเงินสร้างโรงเรียนมัธยม และต้องไปสร้างโรงเรียนวัดสามพระยาด้วย" ท่านย่าถาม "จะไหวหรือ?" หลวงพ่อ "ไม่เป็นไร ไอ้พวกนี้ชม้อยยังอยู่ยั้งยืนยง" ท่านย่า "ถ้าแม่ม้อยม้วย พระคุณเจ้าก็ม้วยลงแน่" ไม่งั้นวัดท่าซุงก็ต้องชะงักการก่อสร้าง ต้องสร้างกระต๊อบ เอ๊ะ เรื่องแม่ชม้อย ท่านย่าก็รู้แฮะ เอ...แล้วจะลงเอยอย่างไรล่ะ ท่านย่าเลยบอก "ไม่เป็นไรหรอก" "ไม่เป็นไร เพราะอะไรไม่ต้องถามกัน" หลวงพ่อบอกอย่างนั้น แสดงว่า เข้มแข็งและมั่นคงยิ่งกว่าทรัสต์ไม่ล้มแน่ๆ ท่านย่าให้กำลังใจว่า "ทนๆ เอาหน่อยละลูก...๓๐" ลูกหลาน "สาธุ" (โดนพร้อมเพรียงกัน)(เข้าใจว่าท่านย่าให้โชค) ท่านย่า "อะไรเอ็งรู้แล้วหรือ เรื่องอะไรข้ายังไม่ทันบอกเลย สาธุกันแล้ว ๓๐ อาจจะจนลงก็ได้ ไม่ไหวไอ้พวกนี้ เขาเรียกว่าลูกคถาคตจริงๆ ให้อะไรเอาหมด" พวกหลานๆ หัวเราะครืน เมื่อเจอท่านย่าหักมุม ท่านย่าบอก "ทนอีกหน่อยนะ ไม่นานหรอก ไม่มีปัญหานะ ตอนนี้ทุกคนไม่เดือดร้อนแล้วนี่ พอไปไหว ใช่ไหม...ไม่ไหวก็ต้องไหวละวะ ตอนนี้กินก้างปลาทูไปก่อน พอ ๓๐ ก็สบายแล้วลูกเอ๋ย" หลวงพ่อถามแทน "ก้างปลา(ปลาทู)แข็งไหมย่า" ท่านย่า "แข็งก็ต้องกลืน ต้องฝึกไว้" หลวงพ่อเลยบอกว่า "มันเป็นเกณฑ์ชะตาของประเทศนะอย่าไปโทษอะไรเลย ไม่เป็นไรวันนี้สมเด็จฯ ท่านให้คาถาปลุกพระ ช่วยมากเชียวแหละ คาถาบทนี้ ควบกับคาถาวิระทะโย(***ปัจจุบันรวมกันทั้งหมดกลายเป็นคาถาเงินล้าน)" ท่านย่าบอกว่า "สงสัยนะพระคุณเจ้า อีกหน่อยมันคงไม่นับถือฉันแล้วนะ เพราะมีแม่ใหม่กันแล้ว แม่ศรีกับย่ามันคงไม่เอากันแล้ว" หลานๆถาม "เอ๊ะ... แม่ใหม่ที่ไหนครับ..." ท่านย่า "ก็แม่ม้อย ยังไงล่ะ" คราวนี้ลูกหลาน ฮากันตึง คงจะถูกใจกันหลายคน ท่านย่า "คิดแล้วมันน่าน้อยใจนะ เดี๋ยวนี้ แม่ม้อย สรณัง คัจฉามิ แล้วนะ ไม่นึกถึงแม่ ไม่นึกถึงย่าเลย ให้แม่ม้อยมีอายุยืนหมื่นปีเข้าไว้ ย่ากับแม่มันไม่สนแล้ว" หลานๆ เลยแก้ว่า "คืออย่างนี้ครับท่านย่า ได้จากแม่ม้อยแล้วก็ไปทำบุญที่วัดท่าซุงเสร็จแล้วก็อุทิศส่วนกุศลให้ย่ากับแม่ยังไงล่ะ" ท่านย่าก็แก้กลับว่า "แล้วก็ให้ย่าให้แม่ช่วยแม่ม้อยใช่ไหม... มันก็ไม่พ้นโดนใช้ละวะ ขึ้นไปข้างบนขอโน่นขอนี่ เซ้าซี้กวนใจ พอมีข่าวแม่ม้อยที วิมานฉันเต็มพรืดเลย นั่งกันเต็มหน้าสลอนเลย" "คิดถึงแม่" หลวงพ่อตอบแทน ท่านย่า "ไม่รู้แม่ไหน?" "แม่ม้อย" หลวงพ่อตอบให้อีก มีเรื่องตลกเรื่องหนึ่ง ท่านย่าเล่าให้ฟังว่า... ท่านย่า "เวลาขึ้นไปข้างบนนะพระคุณเจ้า ลูกพระคุณเจ้าทั้งหลายไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเขาหรอก บางทีเขานั่งคุยกัน เดินผ่ากลางเข้าไป แหวกเข้าไปนั่งตรงกลาง องค์อื่นเขาก็ชี้ นั่นไงญาติคุณ ฉันก็นั่งอยู่ด้วยไม่รู้จะพูดยังไง ฉันละอาย" หลวงพ่อ "เทวดาไม่มีมรรยาท เห็นคนขึ้นไปไม่หลีก" (หลวงพ่อแก้แทนลูกๆ) "ก็ไปหาย่า หาปู่ ไม่ได้ไปหาคนอื่น" หลานไม่ยอมแพ้ "ความจริงท่านย่าน่าจะภูมิใจว่า ลูกหลานมีฝีมือนะ" ท่านย่า "ฝีมืออย่างเดียวไม่ไหวหรอกว่ะ อายเขาว่ะ แถมบางคนขึ้นไป ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ส่งเสียงดังอีกที่หน้าวิมาน หาย่าไม่เจอ มันก็เรียกท่านย่า ท่านย่า เทวดาองค์อื่นเขาก็แตกตื่นมาดูกันใหญ่ ดูลูกท่านซิพระคุณเจ้า ทั้งๆ ที่ฉันก็นั่งอยู่ข้างในนั่นแหละ มันมองไม่เห็นเรียกเสียงดังเชียว มีอย่างที่ไหนไอ้เรื่องเชย เรื่องเฉิ่ม ยกให้ลูกพระคุณเจ้า" หลวงพ่อ "ไม่ได้เชย ไม่ได้เฉิ่ม เขาเรียกว่า นักแสดงปลุกใจ(ขึ้นไปไหนทีเทวดาแตกตื่นมามุงดู)" (หลวงพ่อแก้แทนลูกๆอีก) ****เรื่องเช่นนี้หลวงพ่อเคยเล่าว่า เวลาพวกฝึก(วิชามโนมยิทธิ)ใหม่ ขึ้นไปทั้งเทวดาทั้งพรหม ทั้งพระอริยะ ลุยแหลก คือจะไปหาพระพุทธเจ้า พระอรหันต์นั่งอยู่กี่องค์ไม่ได้ดู ขอให้ได้เห็นพระพุทธเจ้าก็แล้วกัน ทั้งนี้เพราะสมาธิแคบ ไม่เห็นทั้งหมด (พระเดชพระคุณหลวงพ่อจึงได้แนะนำไว้ให้ลูกหลานขอขมาพระรัตนตรัยทุกๆ วัน) หลวงพ่อจึงต้องรับแทนว่า "เวลาลูกลิงขึ้นไป อย่าไปว่าอะไรมันเลยนะ" ถ้าสังเกตดี ไม่ว่าท่านย่าจะว่าอะไรลูกๆหลานๆ มา หลวงพ่อก็จะแก้ให้หมดทุกอย่าง หรือจากหลายๆบทความที่ท่านย่าและท่านแม่มาบอกเล่าว่า องค์หลวงพ่อนั้นทั้งรักทั้งห่วงลูกๆ ยิ่งกว่าใครๆ ทั้งรักทั้งห่วง เป็นแบบนี้มาทุกๆ ชาติไม่ว่าชาติไหนๆ (คัดตอนบางส่วน)จากนิตยสารธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ ๔๘ ปี ๒๕๒๗

	สาธุ อนุโมทนาค่ะ

	สาธุ   อ่านแล้วน้ำตาไหล ทราบซึ้งใจในความดีของทุกๆท่านที่สงเคราะห์ลูกหลาน ท่านปู่ ท่านย่า หลวงพ่อและท่านแม่ทุกๆท่าน

	รักหลวงพ่อมากเจ้าค่ะ อนุโมทนาสาธุ

	สาธุ  ท่านย่า ท่านแม่ หลวงพ่อ

	สาธุ เจ้าค่ะ ท่านย่า  ท่านแม่  และหลวงพ่อ รู้สึกซาบซึ้งกับความรักและเป็นห่วงลูกๆ ของหลวงพ่อเป็นอย่างที่สุดเจ้าค่ะ กราบอนุโมทนา  สาธุ

	รักหลวงพ่อมากๆครับท่านเป็นห่วงลูกๆทุกๆชาติเลย สาธุ

	555.....  อ่านไป ก้อ ขำไป แหวกกลางวง  เออแฮะ เคยเป็นจริงๆ ก้อตอนขึ้นไปครั้งแรก   สว่างจ้าไปหมด  กอดท่านย่าร้องไห้ซะปานนั้น  .....ต่อไปลูกจะพยายามสำรวมระวังให้มากขึ้นเจ้าค่ะ

	สาธุค่ะ ขอให้ซักครั้งในชีวิตได้ไปเจอท่านนะค่ะ สาธุค่ะ