ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน
1 C) H3 b# t1 X8 g( @+ z                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่9 n" _6 L7 \; f; l6 S% x
                        เทวดา        :        ใช่7 z7 g5 b$ @* u  }
                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง
' o9 }' q: }" k& Z, E$ p8 R                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์
3 c$ z. H+ T( ]; K, m6 m: {. ]                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ4 O& m6 r8 Q# r
                        เทวดา        :        ใช่
7 ?* x/ p0 L3 w+ F/ k                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
2 h1 f) K  z9 h) x                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)
& x1 W; o# ~- k" [) B" g9 Z                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม) B4 I2 P1 D' j2 m  H
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่
# P# ?+ P1 u2 n! i/ F; I1 T                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
9 R/ K# w5 K5 m                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น
3 |7 p" f3 R( Q+ I  y2 J/ D                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา
+ U! ?( o/ w" I6 s$ P2 V- x3 r                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา
, z# }$ S2 f: n# t                                        พอได้บุญ
, L$ J7 y* h, R+ U) j3 F                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่  [! o. f" Z$ y
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น0 d/ m5 }% W% A8 i! H
                                        สุข
$ Q+ J" N0 Z; c, Q: c3 L+ Z                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้0 _- }9 g6 D9 i( I3 z
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง
' \( A8 ^% }3 k' {                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม' o' q  N# A9 B3 S  j8 d) ?
                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย8 C$ ]' J) t) S7 h" X$ |
                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี ) }# _4 ]: n- e  h0 U# Z+ `9 I
                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา* x4 e/ I1 W3 e
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่0 q, U$ x0 x/ l5 w
                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว
; k- Y2 W% r% y                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้8 d+ N$ M' Q2 C1 Z
                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!: E/ n; E" Z7 A* {6 A
                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ
$ f+ ?: n5 i5 I) o$ p% _+ m$ W                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก' g8 [7 A! v, A" A4 Q4 V# u
                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ
  y( C2 [8 [, k3 q0 S7 X

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย