วัดเมืองแปง ม.๑ ต.เมืองแปง อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน

	วัดเมืองแปง ม.๑ ต.เมืองแปง อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน [พระบรมธาตุเจดีย์ , รอยพระพุทธบาท] --------------------- (ข้อมูล ณ : 16 มกราคม 2567)

	วัดเมืองแปง ตั้งอยู่ เลขที่ ๕๑ บ้านเมืองแปง หมู่ที่ ๑ ตำบลเมืองแปง อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ป้ายวัดเมืองแปง ปูชนียสถานปูชนียวัตถุวัดเมืองแปง ๑. วิหาร ๒. พระบรมธาตุเจดีย์ ๓. รอยพระพุทธบาท ๔. พระเจ้าแปงปาย ๕. พระพุทธรูปสำริด และพระพุทธรูปสำริด ศิลปะล้านนา ๖. พระพุทธรูปสำริด รุ่นสิงห์ ถูกอัญเชิญมาจากพระพุทธบาทเมืองแปง ๗. พระพุทธรูปทรงเครื่อง ๘. อนุสาวรีย์พระครูบาเจ้าศรีวิชัย ๙. กุฏิสงฆ์ ๑๐. ซุ้มประตู ๑๑. หอระฆัง ๑๒. ศาลาราย ๑๓. โรงครัว ซุ้มประตู วัดเมืองแปง เป็นซุ้มเฉลิมพระเกียรติสร้างเนื่องในวโรกาสพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระชนมายุ ๘๐ พรรษา รูปปั้นสิงห์คู่ ประดับซุ้มประตู วัดเมืองแปง บรรยากาศภายใน วัดเมืองแปง

	วัดเมืองแปง วัดเมืองแปง (ศรีวิชัย) สร้างเมื่อประมาณปี พ.ศ.๒๓๖๙ ตามประวัติวัดแจ้งว่า มีนายเตปิน พรมเทพ เป็นผู้ใหญ่บ้านได้นำราษฎรในหมู่บ้านของตนไปแผ้วถางบุกเบิก และสร้างกุฏิขึ้นประมาณปี พ.ศ.๒๔๕๑ เป็นต้นมา          ต่อมา พ.ศ.๒๔๗๑ พระครูบาเจ้าศรีวิชัย ได้มาสร้างเจดีย์และวิหารขึ้น แล้วเสร็จเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๔ และมอบให้ พระนุ อินทนนท์ (หรือพระอินทนนท์) ลูกศิษย์ครูบาเจ้าศรีวิชัย อยู่จำพรรษาที่นี้ วัดเมืองแปง มีเนื้อที่ทั้งหมด ๒ ไร่ ๓ งาน ๗๒ ตารางวา น.ส.๓ อาณาเขต ทิศเหนือประมาณ ๖๒ วา จดโรงเรียนบ้านเมืองแปง ทิศใต้ประมาณ ๓๖ วา จดทางสาธารณะ ทิศตะวันออกประมาณ ๔๒ วา จดลำเหมืองสาธารณะ ทิศตะวันตกประมาณ ๒๔ วา จดทางสาธารณะ   รายนามลำดับเจ้าอาวาสวัดเมืองแปง เท่าที่ทราบนามดังนี้ ๑. พระบุญปั๋น  ปญฺญาวโร   (พ.ศ.๒๓๖๗-๒๔๑๐) ๒. พระนุ  อินทนนท์   (*รับตำแหน่งประมาณปี พ.ศ.๒๔๖๘) ๓. ครูบาก๋ำ   (ได้มาอยู่จำพรรษาประมาณ ๒ พรรษา) ๔. พระอธิการสม  โสภโณ   (พ.ศ.๒๔๘๖-๒๕๔๔) ๕. พระอธิการสิงห์คำ  สจฺจวโร   (พ.ศ.๒๕๔๔-๒๕๔๙) ๖. พระอธิการอภิภูพงษ์  ฐิตธมฺโม   (พ.ศ.๒๕๕๐-ปัจจุบัน) ปัจจุบันวัดเมืองแปงมีพระภิกษุประจำ ๑ รูป คือ พระอธิการอภิภูพงษ์ ฐิตธมฺโม และสามเณร ๑ รูป คือ สามเณรชิณวัตร นุวงค์ ข้อมูล ณ พ.ศ.๒๕๕๖ (*หมายเหตุ: เจ้าอาวาสองค์ที่ ๒ ไม่ทราบปีที่แน่ชัดที่ได้รับตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาส แต่จากประวัติวัดเมืองแปง เมื่อก่อนพ.ศ.๒๔๖๘ เดิมวัดเมืองแปงได้ตั้งอยู่ที่โรงเรียนบ้านเมืองแปงในปัจจุบัน และต่อมาเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๘ วัดได้ย้ายจากที่ตั้งเดิมขึ้นมาอยู่ที่นี่ คือสถานที่ตั้งของวัดเมืองแปงปัจจุบัน พระนุ อินทนนท์ ท่านจึงถือได้ว่าเป็นเจ้าอาวาสวัดเมืองแปงรูปแรก (รูปที่ ๑) อ้างอิงตามสถานที่ตั้งของวัดเมืองแปงในปัจจุบัน) ---------------------- (แหล่งอ้างอิงข้อมูล : ป้ายประวัติวัดเมืองแปง และสยามทูเว็บดอทคอม. ประวัติวัดเมืองแปง (ศรีวิชัย). (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก : http://khnasngkpai.siam2web.com//?cid=872594 (วันที่ค้นข้อมูล : ๑ พฤษภาคม ๒๕๕๖)

	ประวัติวัดเมืองแปง เรียบเรียงโดย นิตยา หล้าพรม (ครูแอน) แต่เดิมวัดเมืองแปงเคยเรียกขานกันว่า “วัดศรีดอนชัย” เนื่องจากเป็นวัดที่ตั้งอยู่บนยอดเนินเขา ต่อมาภายหลังจึงเปลี่ยนมาเรียกว่า “ศรีวิชัย” ตามชื่อของครูบาศรีวิชัย หรือ ครูบาศีลธรรม นักบุญแห่งล้านนา ซึ่งได้เคยจาริกมาที่วัดแห่งนี้ แล้วริเริ่มสร้างวัดขึ้นครอบวัดเดิมซึ่งเป็นวัดร้าง เมื่อเวลาผ่านไปจึงได้มีประกาศสำนักนายกรัฐมนตรีว่ามีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมพระราชทานวิสุงคามสีมาแก่วัดเมืองแปง เมื่อวันที่ ๒๗ ตุลาคม ๒๕๓๘ ดังนั้นอาจกล่าวได้ว่า ชื่อเป็นทางการตามราชกิจจานุเบกษาของวัดนี้ คือชื่อ วัดเมืองแปง ก่อนที่จะเป็นวัดศรีดอนชัยนั้น บนเนินเขามีสภาพเป็นวัดร้าง มีแต่ซากอิฐซากปูนคลุมรกเรื้อ ไม่มีใครกล้าหาญย่างกรายล่วงล้ำเข้าไปในเขตวัด จะมีเพียงแต่วัวควายของชาวบ้านที่พลัดหลงเข้าไปในเขตวัดเท่านั้น   เนื่องจากบริเวณนี้มีภูตผีดุร้ายมาก โดยเฉพาะผีกะยักษ์ (ผีกะ เป็นภาษาคำเมือง หมายถึง ผีปอบ) ซึ่งคอยทำร้ายชาวบ้านบ่อยครั้งมาก เมื่อผีกะยักษ์ทำร้ายชาวบ้านเมื่อใดก็จะมีอาการป่วยไข้โดยหาสาเหตุไม่ได้ ชาวบ้านก็จะจัดหาไก่และเหล้าขาวมาเลี้ยงเซ่นไหว้ บริเวณวัดจึงมีสุ่มไก่วางทิ้งไว้ระเกะระกะเป็นจำนวนมาก เพราะเหตุที่ผีร้ายมีฤทธิ์กล้าแข็งมากนี้เอง ชาวบ้านจึงสร้างวัดที่ที่ต่ำลงมาจากยอดเนินเขาประมาณ ๑๐๐ เมตร ซึ่งก็คือบริเวณโรงเรียนบ้านเมืองแปงในปัจจุบัน มีลักษณะเป็นวัดแบบชั่วคราว เพราะมีเพียงโรงเรือนแค่ ๒ โรง ไว้ใช้สำหรับประกอบศาสนกิจเสีย ๑ โรง ส่วนอีกโรงใช้สำหรับพระและเณรจำวัด ก่อนหน้านั้นมีชาวบ้านเมืองแปงคนหนึ่งชื่อว่า นายนุ เป็นชาวปกาเกอะญอ (“Pga K' Ngaw” เป็นคำสุภาพที่ชาวกะเหรี่ยงเรียกตนเอง) เป็นคนที่มีลักษณะค่อนข้างจะนักเลง และชอบสักลายลงยันต์คาถาทั่วตัว และได้ไปคลุกคลีติดตามครูบาศรีวิชัยอยู่ที่วัดพระสิงห์ จังหวัดเชียงใหม่ เวลาผ่านไปนานเข้าก็เกิดความเลื่อมใสในพระบวรพระพุทธศาสนา จึงได้ขอบวชกับครูบาศรีวิชัยที่วัดพระสิงห์นั้นเอง และมีชื่อทางพระ ได้รับฉายาว่า “พระอินทนนท์” เมื่อได้เรียนรู้พระธรรมมาแล้ว ครูบาศรีวิชัยจึงให้พระนุ หรือพระอินทนนท์ มาเป็นเจ้าอาวาสวัดเมืองแปงเป็นรูปแรก ตามคำขอนิมนต์ของชาวบ้านเมืองแปง ซึ่งขณะนั้นเป็นวัดชั่วคราว มีพระนุซึ่งเป็นเจ้าอาวาส เพียง ๑ รูป มีสามเณร ๖ รูป มีเด็กวัด ๕ คน และมรรคนายก ๑ คน เมื่อพระนุมาอยู่จำพรรษาได้ระยะหนึ่ง จนกระทั่งปีพุทธศักราช ๒๔๗๑ ครูบาศรีวิชัย ก็ได้จาริกมาที่อำเภอปาย และผ่านมาที่บ้านเมืองแปงแห่งนี้ แล้วเห็นว่าวัดร้างที่ยอดเนินเขานั้นเหมาะสมมากกว่า จึงให้ย้ายวัดขึ้นไปอยู่บนยอดเนินเขานั้น แต่ด้วยความที่ชาวบ้านหวาดกลัวต่อผีกะยักษ์ ครูบาศรีวิชัยจึงได้เป็นผู้นำชาวบ้านขึ้นไปก่อสร้างด้วยตนเอง โดยท่านเป็นผู้วางหลักปักเขตแดนในการสร้างพระธาตุและวิหาร ซึ่งก็เป็นฐานเดิมของวัดร้างนั้นเอง เชื่อกันว่าเป็นเพราะบารมีอันแก่กล้าของครูบาศรีวิชัยนี้เองที่ทำให้ผีร้ายเกรงกลัวและชาวบ้านสามารถก่อสร้างวัดได้สำเร็จ ครูบาศรีวิชัยมาพำนักอยู่ที่วัดเมืองแปงเพียง ๑ วัน ๑ คืน เท่านั้น จึงได้จาริกไปยังบ้านวัดจันทร์เป็นอันดับต่อไป แต่ท่านใช้เวลานี้ได้อย่างคุ้มค่ามาก เพราะท่านได้สร้างคุณูปการแก่ชาวบ้านเมืองแปงอย่างยิ่ง นอกจากท่านจะได้เป็นประธานในการก่อสร้างวัดแล้ว ท่านยังเป็นพระอุปัชฌาย์ในการบรรพชาให้แก่ ด.ช.แสน กัลยา ด.ช.ขันธ์ และด.ช.ตา โดย ด.ช.แสน มีฉายาว่า “ใจยา” ด.ช.ขันธ์ มีฉายาว่า “ธรรมขันธ์” และด.ช.ตา มีฉายาว่า “จินะ” จากนั้นท่านได้จาริกไปยังบ้านวัดจันทร์ อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่ และต่อไปยังบ้านยั้งเมิน บ้านม่อนเปี๊ยะ อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่ แล้วจึงกลับไปวัดพระสิงห์ตามเดิม พระนุ สามเณร และชาวบ้านเมืองแปงทั้งหลายจึงได้ร่วมมือร่วมใจกันก่อสร้างวัดไปจนสำเร็จ โดยท่านให้การสนับสนุนด้านอุปกรณ์ก่อสร้างต่างๆ เช่น ถังน้ำ ซึ่งใช้ในการขนปูน ทราย ฯลฯ รวมทั้งยอดพระธาตุซึ่งเป็นโลหะ โดยชาวบ้านต้องเดินทางไปเอามาจากวัดพระสิงห์เอง ในสมัยนั้นการเดินทางลำบากมาก ต้องเดินทางด้วยเท้ารอนแรมกันเป็นเดือนๆ การก่อสร้างนั้นเริ่มจากการก่อสร้างพระธาตุก่อน ส่วนวิหารนั้นสร้างแบบชั่วคราวไปก่อน โดยรื้อไม้จากวัดเก่ามาสร้าง ส่วนปูนที่ใช้นั้นใช้ภูมิปัญญาชาวบ้านในการผสม เพราะไม่มีปูนซีเมนต์เหมือนเช่นปัจจุบัน   โดยชาวบ้านต้องไปขุดหินปูนมาจากทุ่งผาจัน มีลักษณะเป็นหลืบเข้าไปในผา มีความกว้างประมาณคนเข้าไปนอนได้ ๑๐ คน ที่ผาจันนี้มีหินปูนจำนวนมาก ชาวบ้านก็ได้เรียกที่แห่งนี้ว่า เตาปูน มาจนถึงทุกวันนี้ วิธีการผสมปูนนั้น ทำได้โดยการเอาหนังวัวหนังควายและไม้ไก๋มาแช่น้ำ เอาน้ำเมือกเหนียวมาผสมกับหินปูนและทราย ส่วนไม้เสาของวิหารนั้น ชาวบ้านทั้งหญิงชายได้ช่วยกันชักลากมาตามลำน้ำปาย ใช้เชือกปอ ๒ เส้น เป็นเชือกที่ฝั้นกันขึ้นมาเอง มีคนตีกลองเป็นสัญญาณนำในการชักลากด้วย เล่ากันว่าชาวบ้านสมัยนั้นให้ความร่วมมือกันดีมาก ทั้งหญิงชาย ไม่เว้นแต่เด็กๆ ก็มาช่วยหยิบช่วยจับตามแรงที่มี สร้างอยู่ไม่นานก็แล้วเสร็จ และถวายเป็นถาวรวัตถุในพระพุทธศาสนาในปีพุทธศักราช ๒๔๗๔ หลังจากนั้นจึงไปสร้างวิหารพระพุทธบาทต่อไป ---------------------- (แหล่งอ้างอิงข้อมูล : นิตยา หล้าพรม (ครูแอน). ประวัติศาสตร์ศึกษา : ประวัติวัดเมืองแปง (วัดศรีดอนชัย), ๒๗ กันยายน ๒๕๕๑. (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก : https://www.gotoknow.org/posts/212182 (วันที่ค้นข้อมูล : ๑๓ มกราคม ๒๕๖๗)

	วิหาร วัดเมืองแปง ภายในวิหารประดิษฐานพระเจ้าแปงปาย (พระพุทธสิหิงค์ รุ่นที่ ๓ หรือพระสิงห์ ๓) เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย ศิลปะเชียงแสน เป็นพระเก่าแก่ สร้างเมื่อพุทธศตวรรษที่ ๒๐ มีลักษณะสวยงามมาก จึงถือเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองแปง พระบรมธาตุเจดีย์ ประดิษฐานด้านหลังวิหาร วัดเมืองแปง พระบรมธาตุเจดีย์ วัดเมืองแปง ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระพุทธรูปเก่าแก่ พระคู่บ้านคู่เมืองแปง คือพระสิงห์หนึ่งกับพระเพชร และพระพุทธรูปอีกองค์ไม่ระบุชื่อบรรจุไว้ทางทิศตะวันตกของพระธาตุเจดีย์ด้วย โดยพระครูบาเจ้าศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนาไทย ได้เคยมาบูรณะสร้างพระเจดีย์ครอบพระธาตุองค์เดิม เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๑ แล้วท่านครูบาเจ้าได้ไปบูรณะพระเจดีย์ที่ บ้านวัดจันทร์ อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่ จากนั้นกลับมาบูรณะพระธาตุเจดีย์ที่นี่ต่อจนแล้วเสร็จ เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๔ กาลต่อมาจนถึง พ.ศ.๒๕๒๔ พระธาตุเจดีย์ได้มีการบูรณะอีกครั้งหนึ่ง โดยมี ลุงบุญดี (บ้านสบสา) เป็นผู้รับเหมาบูรณะ ต่อมาเมื่อ พ.ศ.๒๕๕๔ พระอธิการอภิภูพงษ์ ฐิตธมฺโม เจ้าอาวาสวัดเมืองแปง พร้อมคณะศรัทธา ได้บูรณะเสริมพระเจดีย์ใหม่ให้ใหญ่ขึ้น สูงกว่าองค์เดิมอีก ๖ เมตร โดยสร้างครอบองค์เดิมที่ครูบาเจ้าศรีวิชัยได้สร้างไว้ เนื่องจากพระธาตุองค์เดิมทรุดโทรมไป การบูรณะได้มีการเปลี่ยนแปลงบางส่วน แต่ยังคงรักษารูปแบบเดิมบางส่วนไว้ พระเจดีย์ทาสีทองใหม่ จากองค์เดิมเป็นพระเจดีย์สีขาว ส่วนฐานเจดีย์เดิมเป็นสี่เหลี่ยมก็เปลี่ยนมาทำเป็นบัวคว่ำบัวหงาย และทางวัดได้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ พระอรหันตธาตุ และวัตถุมงคลหลายอย่างเพิ่มอีก บรรจุไว้ที่องค์พระเจดีย์ เพื่อเป็นที่เคารพสักการบูชา ---------------------- (แหล่งอ้างอิงข้อมูล : ป้ายประวัติพระบรมธาตุ (ครูบาเจ้าศรีวิชัย) วัดเมืองแปง) คำนมัสการพระบรมธาตุเจดีย์ (ว่านะโม ๓ จบ) วันทามิ เจติยัง สัพพัง สัพพัฏฐาเนสุ ปะติฏฐิตา สะรีระธาตุโย เกศาธาตุโย อะระหันตา ธาตุโย เจติยัง คันทะกุฏิง จะตุละสี ติสสะหัสเส ธัมมักขันเธ สัพเพสัง ปาทะเจติยัง อะหังวันทามิ ธาตุโย อะหังวันทามิ ทุระโส อะหังวันทามิ สัพพะทา อะหังวันทามิ สิระสาฯ ขอโมทนาบุญกับผู้สร้าง ผู้บูรณะ หรือผู้ที่เกี่ยวข้องในบุญกุศล ณ สถานที่แห่งนี้ทั้งหมดทั้งมวลตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันและอนาคต สาธุ สาธุ สาธุ

	ประวัติพระบรมธาตุ (ครูบาเจ้าศรีวิชัย) วัดเมืองแปง เรียบเรียงโดย พระอภิภูพงษ์ ฐิตธมฺโม เจ้าอาวาสวัดเมืองแปง พระบรมธาตุองค์นี้ มีมาก่อนที่ครูบาเจ้าศรีวิชัยจะมาบูรณะ เนื่องจากเดิมที่นี่คือวัดร้าง โดยมีพระธาตุองค์เดิมอยู่ก่อนแล้ว ไม่มีหลักฐานอ้างอิงว่าสร้างเมื่อใด แต่มีมาก่อนพ.ศ.๒๔๖๘ แต่ก็มีสิ่งสำคัญอยู่หลายอย่าง เช่น หินสีมา อยู่ที่หน้าพระวิหารหลังปัจจุบันทางทิศเหนือ มีเก้าก้อน ปัจจุบันถูกทับถมไปเหลือก้อนเดียว มีพระพุทธรูปเก่าแก่ คือ พระสิงห์หนึ่ง พระเพชร และพระพุทธรูปอีกองค์ไม่รู้จักชื่อว่าเป็นพระปางไหน เมื่อก่อนพ.ศ.๒๔๖๘ เดิมวัดเมืองแปงได้ตั้งอยู่ที่โรงเรียนบ้านเมืองแปงในปัจจุบัน และได้ย้ายจากที่ตั้งเดิมขึ้นมาอยู่ที่นี่ (คือสถานที่ตั้งของวัดเมืองแปงในปัจจุบัน) ตามคำบอกของครูบาเจ้าศรีวิชัย เนื่องจากครูบาเจ้าศรีวิชัยมีลูกศิษย์ชื่อว่า พระนุ อินทนนท์ หรือพระอินทนนท์ มาจำพรรษา ณ เวลานั้น จึงได้ย้ายวัดขึ้นมาเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๘ และได้สร้างพระธาตุครอบองค์เดิมเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๑-๒๔๗๔ ก็แล้วเสร็จ ครูบาเจ้าศรีวิชัย ได้บรรจุพระบรมธาตุหรือพระธาตุไม่รู้ได้ รู้แต่คำบอกเล่าจาก อุ๊ยอิ่นแก้ว ซึ่งเล่าให้อาตมา พระอธิการอภิภูพงษ์ ฐิตธมฺโม ว่าตอนนั้นอุ๊ยอายุซาวปลาย (อายุ ๒๐ ปลาย) (ตอนนี้ พ.ศ.๒๕๕๕ อุ๊ยอิ่นแก้วอายุได้ ๑๐๐ กว่าปีแล้ว) อุ๊ยทัน ครูบาท่านเอาแอ๊บ (คือ ภาชนะใส่ของที่มีฝาปิดมิดชิด ขนาดไม่ใหญ่) ยาวประมาณศอกใส่ในเจดีย์ ข้างในไม่รู้ว่ามีอะไร แต่ที่อุ๊ยบอกคือ อุ๊ยอิ่นแก้วได้อุ้มพระพุทธรูปใส่ในเจดีย์ คือพระคู่บ้านคู่เมืองของบ้านเมืองแปง คือพระสิงห์หนึ่งกับพระเพชร และอีกองค์ไม่ระบุชื่อ ใส่ทางทิศตะวันตกของพระธาตุด้วย พระธาตุองค์นี้มีมาแต่เดิม ผู้เฒ่าผู้แก่ต่างก็เห็นแสงพระธาตุลอยไปมาระหว่างดอยกองมูกับห้วยพระนอนและองค์พระธาตุนี้บ่อยๆ ในความเห็นส่วนตัวของอาตมา (พระอธิการอภิภูพงษ์ ฐิตธมฺโม) ก็สันนิษฐานได้ว่า ต้องมีพระบรมธาตุหรือพระธาตุปัจจุบันอยู่แน่นอน หลังจากท่านครูบาเจ้าศรีวิชัยมาบูรณะสร้างครอบพระธาตุเจดีย์แล้วเสร็จ จนถึง พ.ศ.๒๕๒๔ ก็มีการบูรณะพระธาตุอีกครั้งหนึ่ง เนื่องจากชำรุดทรุดโทรมมาก โดยมี ลุงบุญดี (บ้านสบสา) เป็นผู้รับเหมาบูรณะ จากนั้นก็อยู่มาจนถึง พ.ศ.๒๕๕๔ อาตมากับญาติโยมพิจารณาแล้วเห็นว่าองค์พระธาตุทรุดโทรมแตกร้าวยุบตัวลง องค์พระธาตุได้เอียงไปทางทิศตะวันออกทางพระวิหาร สำรวจดูพบว่า ฐานมีรอยแตกร้าว ได้ปรึกษากรมศิลปากรก็บอกว่า ไม่มีงบประมาณ เนื่องจากพระธาตุไม่ได้ขึ้นทะเบียนไว้อย่างถูกต้อง เพียงแต่รับรู้ไว้ว่าเป็นของเก่าที่ครูบาเจ้าศรีวิชัยท่านได้สร้างเอาไว้เท่านั้น ในความรู้สึกของอาตมาเองเห็นว่า “สรรพสิ่งมีเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป” หากว่าพระธาตุครูบาเจ้าไม่ได้รับการบูรณะแล้ว คงไม่พ้นล้มลงไม่วันใดก็วันหนึ่งเป็นแน่ จึงได้ตั้งใจคิดจะบูรณะ และยังขาดงบประมาณ เนื่องจากทางวัดไม่มีปัจจัยเพียงพอ จะด้วยบุญบารมีของครูบาเจ้าศรีวิชัยส่งเสริมหรือเจ้าอาวาสองค์ก่อนๆ นำทาง หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่รักษาพระพุทธศาสนาก็ไม่รู้ได้ หลังจากอาตมาได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดเมืองแปง ได้บูรณะวัดมาตามลำดับ หลังฝังลูกนิมิตแล้วเสร็จ ได้มีโยมจากกรุงเทพฯ ชื่อว่า คุณสมสมร อมรมุนีพงศ์ ได้มาแสดงความจำนงที่จะสนับสนุนในความคิดของอาตมา ได้มาทอดกฐินครั้งแรกของวัดที่ถูกต้องตามพุทธวินัย ณ พุทธสีมาแห่งนี้ ได้แสดงความจำนงให้เอาปัจจัยบูรณะพระธาตุของครูบาเจ้า อาตมา พระอธิการอภิภูพงษ์ ฐิตธมฺโม ในนามเจ้าอาวาสวัดเมืองแปง ได้เริ่มบูรณะพระธาตุ เมื่อวันที่ ๗ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๔ โดยสร้างครอบองค์เดิมของครูบาเจ้า มีการเปลี่ยนแปลงบางส่วน แต่ยังคงรักษารูปเดิมบางส่วนไว้ เพราะเนื่องจากปูนหมดอายุ ไม่มีคานเหล็กรองรับ องค์พระธาตุเดิมจึงเอียง ทางวัดจึงมีการเสริมเหล็กคานรัดรอบองค์พระธาตุและเสริมองค์พระธาตุให้ใหญ่ขึ้น สูงกว่าองค์เดิมอีกหกเมตร ทาสีทองใหม่ จากเดิมทาด้วยสีขาว ฐานเป็นสี่เหลี่ยมก็ทำเป็นบัวคว่ำบัวหงาย โดยที่อาตมาดูแลการก่อสร้างด้วยตัวเองตามกำลัง เพื่อให้องค์พระธาตุมั่นคงสืบต่ออายุพระพุทธศาสนาสืบไป อาตมาได้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุเพิ่มอีก ๔ แห่ง คือ ๑. บรรจุที่เอวของพระเจดีย์ด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ ๒. บรรจุที่ด้านสี่เหลี่ยมของพระเจดีย์ด้านทิศใต้ โดยโยมชื่อ รณฤทธิ์ ศรีพันธ์ นำมาถวาย ๓. บรรจุที่กึ่งกลางบัวหงายของพระเจดีย์ด้านทิศตะวันออก โดยอาตมาได้พระบรมสารีริกธาตุมาจาก อุ๊ยอุ่นเรือน พรมพันธ์ เป็นพระบรมสารีริกธาตุจากดอยกองมูเดิม ที่ครูบาสม โสภโณ อดีตเจ้าอาวาสวัดเมืองแปง ได้เก็บรักษาไว้ ๔. บรรจุที่ปลายยอดของพระเจดีย์อีกสององค์ โดยอาตมาได้มาจาก ร้านสุชาติ ตลาดวโรรส (กาดหลวง) จ.เชียงใหม่ พระบรมธาตุองค์นี้ จึงเป็นที่บรรจุทั้งพระบรมสารีริกธาตุ พระธาตุ พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง และของมีค่าควรเมืองคือแก้วมุงเมือง เป็นของโยมพ่ออุ๊ยอิ่นแก้ว พร้อมกับของมีค่าของชาวบ้านที่รวบรวมกันมาใส่ไว้อีกด้วย ---------------------- (แหล่งอ้างอิงข้อมูล : ป้ายประวัติพระบรมธาตุ (ครูบาเจ้าศรีวิชัย) วัดเมืองแปง)

	อนุสาวรีย์พระครูบาเจ้าศรีวิชัย วัดเมืองแปง ผู้บูรณะสร้างพระธาตุวัดนี้เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๑ **(สนใจติดตามข้อมูล พระครูบาเจ้าศรีวิชัย เจ้าอาวาสวัดบ้านปาง รูปที่ ๑ ได้ที่: http://www.dannipparn.com/thread-1485-1-1.html) รูปเหมือนพระครูบาเจ้าศรีวิชัย (นักบุญแห่งล้านนาไทย) วัดเมืองแปง คำนมัสการพระครูบาเจ้าศรีวิชัย (ตั้งนะโม ๓ จบ) อะยังวุจจะติ สิริวิชะยะจะนะ จะ มหาเถโร อุตตะมัง สีลัง นะระเทเวหิ ปูชิโต โสระโห ปัจจะยาทิมหิ มหาลาภา ภะวันตุเม อะหัง วันทามิ สัพพะทา อะหัง วันทามิ สิระสา อะหัง วันทามิ สัพพะโส สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิฯ (ดังข้าพเจ้าจะกล่าวต่อไปนี้ พระมหาเถระเจ้ารูปใด ผู้มีนามว่าศรีวิชัย ผู้มีศีลอันอุดม ผู้อันนรชนและเหล่าทวยเทพทั้งหลายบูชาแล้ว ผู้ยิ่งใหญ่ตลอดกาลทั้งปวง ด้วยการนอบน้อมนั้นเป็นปัจจัย ขอลาภอันใหญ่จงบังเกิดมีแก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขออภิวาทซึ่งพระมหาเถระเจ้ารูปนั้นตลอดกาลทั้งปวง ข้าพเจ้าขออภิวาทซึ่งพระมหาเถระเจ้ารูปนั้นด้วยเศียรเกล้า ข้าพเจ้าขออภิวาทซึ่งพระมหาเถระเจ้ารูปนั้นโดยประการทั้งปวง สาธุ สาธุ สาธุ (ดีละ ดีละ ดีละ) ข้าพเจ้าขออนุโมทนาฯ กราบ) กุฏิเจ้าอาวาส วัดเมืองแปง ภายในกุฏิประดิษฐานพระพุทธรูปเก่าแก่ คือพระพุทธรูปสำริด รุ่นสิงห์ จำนวน ๓ องค์ เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย ศิลปะล้านนา ชนิดสำริด ได้ถูกอัญเชิญมาจากพระพุทธบาทเมืองแปง หอระฆัง วัดเมืองแปง ศาลาราย วัดเมืองแปง หลังจากนั้นเราจะไปกราบนมัสการพระพุทธบาทเมืองแปง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากวัดเมืองแปงมากนักต่อเลยนะคะ

	ทางเข้าพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง อยู่เยื้องตรงข้ามกับโรงเรียนบ้านเมืองแปง ทางเข้าพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง ระยะทางประมาณ ๕๐๐ เมตร ป้ายพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง บันไดทางขึ้นนมัสการรอยพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง

	ศาลาครอบรอยพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง ศาลาครอบรอยพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง โดย พระอธิการอภิภูพงษ์ ฐิตธมฺโม เจ้าอาวาสวัดเมืองแปง เป็นประธานในการก่อสร้างบูรณะศาลาหลังนี้ และสร้างบันไดทางขึ้นนมัสการรอยพระพุทธบาท เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ.๒๕๕๙

	ภายในศาลาครอบรอยพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง พระประธานและพระพุทธรูปต่างๆ ประดิษฐานภายในศาลาครอบรอยพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง ก้อนหินพระพุทธบาทเมืองแปง ประดิษฐานภายในศาลาครอบรอยพระพุทธบาทเมืองแปง วัดเมืองแปง