ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน" |$ P3 M4 V! e  Q+ i1 p- n: }" X
                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่
: d8 T- a' N3 X2 ^) B4 r& h/ {/ W2 P# B                        เทวดา        :        ใช่
1 o4 x- h# C3 a& t8 {/ [( O3 v) v                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง+ v$ ^5 o7 [2 W/ Z) P3 \
                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์
$ r$ g/ {' p% E; m* q$ A- c* T                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ
: O  m; [7 g1 I3 G9 E- l                        เทวดา        :        ใช่
0 S( C- ?" Y7 n5 |( y* F                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
( r+ q0 h# U! x+ g" l, [                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)
0 f  k/ M- Z% |' j8 B                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม# e7 x! R8 U# A# k: @% g# K
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่3 O5 N# r9 k, X2 `# r
                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
7 {; N6 a2 K  x' ~. k& @  S& E                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น
- ?! `, i) S' V8 C3 z" s. I, x$ U                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา4 q3 E6 B" o! M. Q9 P6 O
                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา4 B& a+ N( a  \! T/ r) g7 @* p
                                        พอได้บุญ: b  e3 j' v3 E2 \
                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่7 O: G6 [( J! t) i3 V- ^! J
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น7 _' t( W" j& E, L+ W+ k1 h; r: z
                                        สุข
0 l, e/ @. ~( _) T) ~0 w9 d3 S3 m# B7 I                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้' H+ N" }- D8 T) Y2 q/ Y. z
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง
' x# g2 z9 j: a, v( V; f6 ]                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม
4 q% [  e5 [; u% e# D! x! r                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย
' F0 V% w( j7 j6 E+ u* w( S                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี 1 r1 v3 O. _4 G/ t% D( S' v
                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา- E. A6 g7 F" [
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่
7 Y( U2 M# [% _4 `0 f# t" g% _* X1 t  D2 E                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว: u. X' Z% T0 T
                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้; F: D, Z' U. Y. T7 h
                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!- F4 K; P8 b: W' o5 U
                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ
8 D; Y4 M8 l* p# t1 {; c                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก6 @* u& L0 n: Z. R3 C% a
                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ
$ k5 L5 _, L) I

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย