- สมัครสมาชิกเมื่อ
- 2013-1-26
- เข้าสู่ระบบล่าสุด
- 2016-3-21
- สิทธิ์ในการอ่าน
- 10
- เครดิต
- 0
- โพสต์
- 162
- สำคัญ
- 0
- UID
- 10617

|
มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ หินร่องกล้า ภูพาน ทหารไทยกับ ผกค. ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน จำต้องฆ่ากันเอง เขาเหล่านั้น “ตายโหง” น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน$ s9 U' h. p( k8 O! g7 A
ผม : สวัสดี ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่6 x$ R# i8 f5 s6 Y
เทวดา : ใช่2 {3 Z; w% @) ?4 _5 T! v
ผม : ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง# \0 y D! ] D3 C& @8 j1 {
เทวดา : มาอยู่ได้ 10 ปีมนุษย์
2 w, b) E% F* a' `5 T ผม : ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ
3 z$ e/ y5 x0 I# i9 L$ @9 q! C เทวดา : ใช่: I4 N* g4 |* }# b$ }+ J& m
ผม : ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
4 b; g! v) ~+ c' T1 n6 z เทวดา : 2 วัน (1 วัน = 50 ปีมนุษย์)* `6 O7 X5 n F- R! ?, g$ ?
ผม : แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม5 x5 h, c; Z& o. d4 j
เทวดา : ยังมีอยู่มาก เพราะเขายังไม่หมดอายุ เป็นสัมภเวสีกันอยู่% n( @2 d9 d# c; M
ผม : สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม เพราะมี1 y* p7 L0 F* ]1 h2 {
วัดป่าอยู่มาก พระปฏิบัติทั้งนั้น, P1 \( O" s8 U" L+ v, U5 k- |
เทวดา : ไม่มีใครอุทิศให้เลย มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า เวลา9 o# e# ~/ w# d* q& l9 n
พระท่านปฏิบัติภาวนา พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา0 G7 a u6 I l I8 p
พอได้บุญ
. \5 Q- Q, @0 @; x* y ผม : อ้าว! พระท่านก็แผ่เมตตานี่
2 n8 k* n( p; { เทวดา : เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่ ท่านเพียงแต่ให้เป็น1 P6 t" H% H% f& F9 Z9 f
สุข# ^: x0 J A; J2 J0 `5 b: q
ผม : ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน “ขออำนาจ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้" ^' `5 k- K9 N7 B
บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้” เป็นยังไง
! R7 ^2 p G6 Z ครับ ได้รับบุญตรงไหม. ^$ N# V! k% c& m
เทวดา : ได้รับ ได้รับตรงเลย
& Y* ~* v9 r, S" Y# G" L" K2 u ผม : เอาอย่างนี้ ผมขอความร่วมมือท่าน ขอให้รวบรวมสัมภเวสี
! _9 `+ I/ `0 T- c0 g! A* p+ t เปรต อสูรกาย ปอบ แถวๆ นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา
; I3 m. d( B* {4 i$ r ถือศีล ปฏิบัติสมาธิ ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่$ c; b% \/ a. ]5 c8 v2 @: K% c
ภูพานนี่ รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา ยักษ์ นาค ครุฑ แถว
% F5 \5 [9 _' u# ]; p O( Y) \ บริเวณนี้ ใครช่วย ผมให้บุญหมด แล้วใครช่วยกันสอน ก็จะได้
8 K) K/ E1 s: h4 N! \0 S5 T3 H3 t7 g% T บุญธรรมทานเองครับ ตกลงไหม!; k: V' \! X) t; M! b. K/ A
เทวดา : ตกลง ดีกว่าอยู่เฉย ๆ เหงาแล้วยังได้บุญอีก เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย ผม : ขอถามหน่อยครับ แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ" U; J0 c4 L6 k$ Q( S0 `2 W! r/ x
เทวดา : ยังมีอยู่ แต่ไม่มาก6 z5 [9 C+ q4 c7 V( a
ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง เขาค้อ, หินร่องกล้าด้วย อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา เออ! อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี การเขียนของผมยังไม่ดีนัก เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน ชาวพุทธระดับต้นๆ มีจำนวนมากๆ อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน ศีล ภาวนา จิต สติ ไม่รู้เรื่องหรอก อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์ พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ “ฟังเอาบุญจ๊ะ” เสร็จแล้วก็สวดมนต์ สวดๆๆๆ ถามว่าสวดทำไม “สวดเอาบุญจ๊ะ” รู้เรื่องที่สวดไหม “ไม่รู้จ๊ะ” จบกันชาวพุทธ นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม อย่างที่ผมเป็นอยู่ ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร เท่านี้แหละครับ
$ d1 @- {4 L8 \0 G% C |
|