วันมาฆบูชา

วันมาฆบูชา3 C7 `$ e3 W* w' ~
1 W8 u# N: e% i+ o6 C

. Y+ g5 @* K& F" N- P# }7 s
0 {" R( [6 s! h* j+ X% Oความหมายวันมาฆบูชา. h, G7 z7 ]) D/ u; j, U4 S- e
วันมาฆบูชา หมายถึง การบูชา ในวันเพ็ญเดือน ๓ เนื่องในโอกาสคล้าย วันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์
( K/ g& X! j3 c, S- E
( `3 \+ z, h! j7 G0 e% Cความสำคัญวันมาฆบูชา5 j& d0 p; g; Q: r3 t" W
วันมาฆบูชา เป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ มีเหตุการณ์อัศจรรย์ที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าจำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาเฝ้าพระพุทธเจ้า ณ วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ โดยมิได้นัดหมายกันพระสงฆ์ ทั้งหมดเป็นพระอรหันต์+ T1 @! P/ Y9 \2 H# W

! p* L9 i' C1 D8 U& f9 _ผู้ได้อภิญญา ๖และเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบท โดยตรงจากพระพุทธเจ้า ในวันนี้พระพุทธเจ้าได้ทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เหล่านั้น ซึ่งเป็นทั้งหลักการอุดมการณ์และวิธีการปฏิบัติที่ นำไปใช้ได้ทุกสังคม มีเนื้อหา โดยสรุปคือให้ละ
3 p: U! V1 z6 y  n) S( Y5 i$ Q) x& X$ G+ N9 H) s! u7 N
ความชั่วทุกชนิด ทำความดี ให้ถึงพร้อมและทำจิตใจให้ผ่องใส
" w! _" n, B( [5 Z6 e9 S: J
9 z7 b, O, d; ?5 R! kประวัติความเป็นมาวันมาฆบูชา
  v: {, D$ `1 S๑. ส่วนที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า หลังจากพระพุทธเจ้าตรัสรู้ได้ ๙ เดือนขณะนั้นเมื่อเสร็จพุทธกิจแสดงธรรมที่ถ้ำสุกรขาตาแล้ว เสด็จมาประทับที่วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ ประเทศอินเดียในปัจจุบัน วันนั้นตรงกับวันเพ็ญ เดือนมาฆะหรือเดือน / L) m6 v! l) e/ e! z# O$ m- i- N
3 j" l' n! {- _8 Y) @# m
๓ในเวลาบ่ายพระอรหันต์สาวกของพระพุทธเจ้า มาประชุม พร้อมกัน ณ ที่ประทับของพระพุทธเจ้า นับเป็นเหตุอัศจรรย์ ที่มีองค์ประกอบสำคัญ ๔ ประการ เรียกว่าว่า วันจาตุรงคสันนิบาต- H; Y4 |7 a; b5 n: q6 U

2 f: j/ I0 G% M) U, B4 D& F% @  uคำว่า "จาตุรงคสันนิบาต" แยกศัพท์ได้ดังนี้ คือ
- Q1 @$ y6 r# w) t% e. T' _7 Z( r: V
"จาตุร" แปลว่า ๔
) ]+ [  h2 k& d; S" a"องค์" แปลว่า ส่วน ' A4 i0 y) s, y8 E* `4 k
"สันนิบาต" แปลว่า ประชุม ; x( ~* ]5 k: K
ฉะนั้นจาตุรงคสันนิบาตจึงหมายความว่า "การประชุมด้วยองค์ ๔" กล่าวคือมีเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้นพร้อมกันในวันนี้ คือ
7 z% ]4 m) S5 {) ^# |2 V2 W4 i% D: D* I* {
1. เป็นวันที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า จำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาประชุมพร้อมกันที่เวฬุวันวิหารในกรุงราชคฤห์ โดยมิได้นัดหมาย" ?& v  X0 ^4 I3 V. P
3 m5 b  Y; S* y5 h3 O
2. พระภิกษุสงฆ์เหล่านี้ล้วนเป็น "เอหิภิกขุอุปสัมปทา" คือเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบทโดยตรงจากพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น
7 B) G& m0 s2 [/ c3 g9 V8 @, F& |5 U. S& N0 h
3. พระภิกษุสงฆ์ทุกองค์ที่ได้มาประชุมในครั้งนี้ ล้วนแต่เป็นผุ้ได้บรรลุพระอรหันต์แล้วทุก ๆองค์
  f! s0 u% v- g8 b' z
% {! d+ ]. E  i# e4. เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงกำลังเสวยมาฆฤกษ. ]0 H: h' }/ S. @$ r. K3 p
3 B$ B* v; s& [: ~% d
ประวัติวันมาฆบูชา
: Y; p- Z. S, Z$ x( N" ^3 w0 v( J8 k+ i3 v* q9 V( z4 [
มูลเหตุ9 `8 T- c3 u7 R0 {1 o/ V# C
หลังจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 และได้ทรงประกาศพระศาสนาและส่งพระอรหันตสาวกออกไปจาริกเพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนายังสถานที่ต่าง ๆ ล่วงแล้วได้ 9 เดือน ในวันที่ใกล้พระจันทร์เสวยมาฆฤกษ์ (วันขึ้น 15 ค่ำ
8 X. Z% c4 n9 H, `0 P. o" c+ P. h4 E) v! K! ?; \
เดือน 3) พระอรหันต์ทั้งหลายเหล่านั้นต่างได้ระลึกว่า วันนี้เป็นวันสำคัญของศาสนาพราหมณ์ อันเป็นศาสนาของตนอยู่เดิม ก่อนที่จะหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า และในลัทธิศาสนาเดิมนั้นเมื่อถึงวันเพ็ญเดือนมาฆะ เหล่าผู้ศรัทธา
5 n6 [" ^' \5 A2 }4 H
  x! v& c7 |- R! X: bพราหมณลัทธินิยมนับถือกันว่าวันนี้เป็นวันศิวาราตรี โดยจะทำการบูชาพระศิวะด้วยการลอยบาปหรือล้างบาปด้วยน้ำ แต่มาบัดนี้ตนได้เลิกลัทธิเดิมหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าแล้ว จึงควรเดินทางไปเข้าเฝ้าบูชาฟังพระสัทธรรมจาก/ o9 H6 M* V  e0 D

% T& z, a' Y  c( Bพระพุทธเจ้า พระอรหันต์เหล่านั้นซึ่งเคยปฏิบัติศิวาราตรีอยู่เดิม จึงพร้อมใจกันไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าโดยมิได้นัดหมาย
5 S2 z+ t8 I& A- V) _$ a
* @& D* o3 q# i0 aมีผู้กล่าวว่า สาเหตุสำคัญที่ทำให้พระสาวกทั้ง 1,250 องค์มาประชุมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย มาจากในวันเพ็ญเดือน 3 ตามคติพราหมณ์ เป็นวันพิธีศิวาราตรี พระสาวกเหล่านั้นซึ่งเคยนับถือศาสนาพราหมณ์มาก่อนจึงได้เปลี่ยนจากการรวมตัว
& |% b' s& e9 m& S% O# I& S7 Z! e6 k2 H( a( g3 C  J
กันทำพิธีชำระบาปตามพิธีพราหมณ์ มารวมกันเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแทน
; N3 D" b" V! X0 e' Z$ V2 H5 X7 [8 U/ N. n
" g$ N. ]! ?9 o6 N5 m8 Q
9 }8 j. D( v: f1 E$ U% w
โอวาทปาฏิโมกข์ 8 x: h( D: j. e3 W5 M" V
หลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา หรือคำสอนอันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา ได้แก่ พระพุทธพจน์ ๓ คาถากึ่ง ที่พระพุทธเจ้าตรัสแก่พระอรหันต์ ๑,๒๕๐ รูป ผู้ไปประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย ณ พระเวฬุวนาราม ในวันเพ็ญเดือน ๓ ที่เราเรียก, j$ O% u( K( R, c/ G1 V# T9 I

8 j6 }; R; q/ x) H- j' G; b4 l: uกันว่าวันมาฆบูชา (ถรรถกถากล่าวว่า พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์นี้ แก่ที่ประชุมสงฆ์ตลอดมา เป็นเวลา ๒๐ พรรษา ก่อนที่จะโปรดให้สวดปาฏิโมกข์อย่างปัจจุบันนี้แทนต่อมา), คาถาโอวาทปาฏิโมกข์ มีดังนี้ (โอวาทปาติโมกข์ ก็เขียน)4 ~! U7 [, q7 b3 ]; T
1 {8 L: k& J; w0 ~) ]
สพฺพปาปสฺส อกรณํกุสลสฺสูปสมฺปทา" H' j( q' C7 C( {( o
สจิตฺตปริโยทปนํเอตํ พุทธาน สาสนํฯ: K6 }7 Q3 U2 Y
ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา& W7 J# ]( e* p% P# I
นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา; k9 y1 f3 [2 P' i+ \) v
น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี# e. q. m6 E! q; @0 ~+ ?- |: ]
สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ
8 P* o' v& O+ Z3 Q! k1 _( Xอนูปวาโท อนูปฆาโต ปาติโมกฺเข จ สํวโร8 |, T) G5 [  g
มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ ปนฺตญฺจ สยนาสนํ
$ v# g. S# c/ c: r# Gอธิจิตฺเต จ อาโยโค เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ
, @. B8 p/ m* Y) U6 F) B
" @. b/ ^3 j$ R$ P, I* {แปล : การไม่ทำความชั่วทั้งปวง ๑ การบำเพ็ญแต่ความดี ๑ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง, พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่านิพพาน เป็นบรมธรรม, ผู้ทำร้ายคน" u4 T9 W# f, K" H: f

8 B0 j7 C1 Z# i3 o1 j+ i# }อื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต,ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะการไม่กล่าวร้าย ๑ การไม่ทำร้าย ๑ ความสำรวมในปาฏิโมกข์ ๑ ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร ๑ ที่นั่งนอนอันสงัด ๑ ความเพียรในอธิจิต ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้ง9 r9 Y, a8 S- \7 Q5 `% u8 R4 P

: j* J. B# m: J3 X7 hหลายที่เข้าใจกันโดยทั่วไป และจำกันได้มาก ก็คือ ความในคาถาแรกที่ว่า ไม่ทำชั่ว ทำแต่ความดี ทำจิตใจให้ผ่องใส
' A. j$ C/ x+ A9 [" A3 {
. ]' w8 b0 R3 X( Z" b+ K( m) ]สถานที่สำคัญเนื่องด้วยวันมาฆบูชา (พุทธสังเวชนียสถาน)
8 B9 B$ _6 p% p. U7 v! G6 m. j1 l+ k& }9 W5 ^8 P6 ]
พระพุทธรูปยืนกลางมณฑลมหาสังฆสันนิบาต ในโบราณสถานวัดเวฬุวันมหาวิหาร เมืองราชคฤห์ รัฐพิหาร อินเดีย (เป็นพระพุทธรูปสร้างใหม่ ปัจจุบันเป็นสถานที่จาริกแสวงบุญสำคัญของชาวพุทธทั่วโลก)เหตุการณ์สำคัญที่เกิดในวันมาฆบูชา เกิด
' [2 {1 F( P" ~$ o
5 B/ y9 e  R& D: f5 C* F7 cภายในบริเวณที่ตั้งของ "กลุ่มพุทธสถานโบราณวัดเวฬุวันมหาวิหาร" ภายในอาณาบริเวณของวัดเวฬุวันมหาวิหาร ซึ่งลานจาตุรงคสันนิบาตอันเป็นจุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชานั้น ยังคงเป็นที่ถกเถียงและหาข้อสรุปทาง
# S5 f6 r, ?  p$ Y5 p& p
* f; n) J0 J  C8 U: jโบราณคดีไม่ได้มาจนถึงปัจจุบัน) p; s4 P6 N: d8 c6 w& }

* s* A( j+ e- n' F  Aวัดเวฬุวันมหาวิหาร
' Q7 }3 y, ~& e* k"วัดเวฬุวันมหาวิหาร" เป็นอาราม (วัด) แห่งแรกในพระพุทธศาสนา ตั้งอยู่ใกล้เชิงเขาเวภารบรรพต บนริมฝั่งแม่น้ำสรัสวดีซึ่งมีตโปธาราม (บ่อน้ำร้อนโบราณ) คั่นอยู่ระหว่างกลาง นอกเขตกำแพงเมืองเก่าราชคฤห์ (อดีตเมืองหลวงของแคว้นมคธ) รัฐ
/ ^  C4 h0 `$ r  k; x- _3 n# d3 r. U- s* J3 n0 b2 J, i
พิหาร ประเทศอินเดียในปัจจุบัน (หรือ แคว้นมคธ ชมพูทวีป ในสมัยพุทธกาล)+ F# |' U8 A* F9 L

5 W( E0 A5 N0 k! F- N/ _' V' w7 o  D
7 d4 c5 Z6 s" v6 X& P2 i) k
วัดเวฬุวันในสมัยพุทธกาล9 e6 E. v- N% b; j' L3 e: r
เดิมวัดเวฬุวันเป็นพระราชอุทยานสำหรับเสด็จพระพาสของพระเจ้าพิมพิสาร เป็นสวนป่าไผ่ร่มรื่นมีรั้วรอบและกำแพงเข้าออก เวฬุวันมีอีกชื่อหนึ่งปรากฏในพระสูตรว่า "พระวิหารเวฬุวันกลันทกนิวาปสถาน"หรือ "เวฬุวันกลันทกนิวาป" (สวนป่าไผ่7 }8 Z. E! E, X5 V0 p$ s
% U5 U: ~4 w0 d6 D
สถานที่สำหรับให้เหยื่อแก่กระแต) พระเจ้าพิมพิสารได้ถวายพระราชอุทยานแห่งนี้เป็นวัดในพระพุทธศาสนาหลังจากได้สดับพระธรรมเทศนาอนุปุพพิกถาและจตุราริยสัจจ์ ณ พระราชอุทยานลัฏฐิวัน (พระราชอุทยานสวนตาลหนุ่ม) โดยในครั้งนั้น' D- `6 z# L' ^$ {
) r$ q' b0 D( ?/ o0 ~
พระองค์ได้บรรลุพระโสดาบัน เป็นพระอริยบุคคลในพระพุทธศาสนา และหลังจากการถวายกลันทกนิวาปสถานไม่นาน อารามแห่งนี้ก็ได้ใช้เป็นสถานที่สำหรับพระสงฆ์ประชุมจาตุรงคสันนิบาตครั้งใหญ่ในพระพุทธศาสนา อันเป็นเหตุการณ์สำคัญใน$ ~% C4 h  ~( C( x/ p5 C( T5 A: A
; Q# B$ C, ^% ]+ M1 V& |# W
วันมาฆบูชา
+ K; @8 [6 u4 s* v  r* H- A7 Q! R7 Z  x+ d9 P* b! N
วัดเวฬุวันหลังการปรินิพพาน
- c& V8 C* d- p/ O" j* b, Lหลังพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพาน วัดเวฬุวันได้รับการดูแลมาตลอด โดยเฉพาะมูลคันธกุฎีที่มีพระสงฆ์เฝ้าดูแลทำการปัดกวาดเช็ดถูปูลาดอาสนะและปฏิบัติต่อสถานที่ ๆ พระพุทธเจ้าเคยประทับอยู่ทุก ๆ แห่ง เหมือนสมัยที่พระพุทธองค์ทรงพระชนม1 N6 k" S$ D8 e2 B
% ~' M! a% ^$ }- R' {' ?8 G& j
ชีพอยู่มิได้ขาด โดยมีการปฏิบัติเช่นนี้ติดต่อกันกว่าพันปี7 s$ \' ]- x5 {0 I. G

! g: Z. Y: W; v% V" {2 Z1 [แต่จากเหตุการณ์ย้ายเมืองหลวงแห่งแคว้นมคธหลายครั้งในช่วง พ.ศ. 70 ที่เริ่มจากอำมาตย์และราษฎรพร้อมใจกันถอดกษัตริย์นาคทัสสก์แห่งราชวงศ์ของพระเจ้าพิมพิสารออกจากพระราชบัลลังก์ และยกสุสูนาคอำมาตย์ซึ่งมีเชื้อสายเจ้าลิจฉวีในกรุง
0 K7 h8 t; p( [2 i+ _' J. a- g  E/ J" G. C3 }# u
เวสาลีแห่งแคว้นวัชชีเก่า ให้เป็นกษัตริย์ตั้งราชวงศ์ใหม่แล้ว พระเจ้าสุสูนาคจึงได้ทำการย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธไปยังเมืองเวสาลีอันเป็นเมืองเดิมของตน และกษัตริย์พระองค์ต่อมาคือพระเจ้ากาลาโศกราช ผู้เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าสุสูนาค
" N! T/ D0 y: @# m+ l% g' h, Q/ i; h# b3 j2 `6 C' M
ได้ย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธอีก จากเมืองเวสาลีไปยังเมืองปาตลีบุตร ทำให้เมืองราชคฤห์ถูกลดความสำคัญลงและถูกทิ้งร้าง ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้วัดเวฬุวันขาดผู้อุปถัมภ์และถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิงในช่วงพันปีถัดมา
2 X9 Y" F9 M+ H) r8 s( o: M; p6 o1 u( _4 l( }. r0 M' a* y
โดยปรากฏหลักฐานบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน (Fa-hsien) ที่ได้เข้ามาสืบศาสนาในพุทธภูมิในช่วงปี พ.ศ. 942 - 947 ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ ๒ (พระเจ้าวิกรมาทิตย์) แห่งราชวงศ์คุปตะ ซึ่งท่านได้บันทึกไว้ว่า เมืองราชคฤห์อยู่9 n# s% M7 F% ^- S4 V9 l" X
) ^: n# J7 X+ w
ในสภาพปรักหักพัง แต่ยังทันได้เห็นมูลคันธกุฎีวัดเวฬุวันปรากฏอยู่ และยังคงมีพระภิกษุหลายรูปช่วยกันดูแลรักษาปัดกวาดอยู่เป็นประจำ แต่ไม่ปรากฏว่ามีการบันทึกถึงสถานที่เกิดเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตแต่ประการใด
* Z1 E$ ?- z% c. V0 |: R- H) i6 \3 h1 V6 v, j
แต่หลังจากนั้นประมาณ 200 ปี วัดเวฬุวันก็ถูกทิ้งร้างไป ตามบันทึกของพระถังซำจั๋ง (Chinese traveler Hiuen-Tsang) ซึ่งได้จาริกมาเมืองราชคฤห์ราวปี พ.ศ. 1300 ซึ่งท่านบันทึกไว้แต่เพียงว่า ท่านได้เห็นแต่เพียงซากมูลคันธกุฎีซึ่งมี
7 _9 ?  j, I' N3 e* Y! ]' i/ Y& t9 Z; j5 |6 E3 ~( t" S8 u  u& Q
กำแพงและอิฐล้อมรอบอยู่เท่านั้น (ในสมัยนั้นเมืองราชคฤห์โรยราถึงที่สุดแล้ว พระถังซำจั๋งได้แต่เพียงจดตำแหน่งที่ตั้งทิศทางระยะทางของสถูปและโบราณสถานเก่าแก่อื่น ๆ ในเมืองราชคฤห์ไว้มาก ทำให้เป็นประโยชน์แก่นักประวัติศาสตร์และนัก0 O1 V5 H$ i2 o

0 n' o6 Q4 Y, e& I; `. z0 Eโบราณคดีในการค้นหาโบราณสถานต่าง ๆ ในเมืองราชคฤห์ในปัจจุบัน)
: r! z4 a0 I. X6 f
2 K- b" @5 e) S$ Uจุดแสวงบุญและสภาพของวัดเวฬุวันในปัจจุบัน
, W# Q' D+ ?/ r& aปัจจุบันหลังถูกทอดทิ้งเป็นเวลากว่าพันปี และได้รับการบูรณะโดยกองโบราณคดีอินเดียในช่วงที่อินเดียยังเป็นอาณานิคมของอังกฤษ วัดเวฬุวัน ยังคงมีเนินดินโบราณสถานที่ยังไม่ได้ขุดค้นอีกมาก สถานที่สำคัญ ๆ ที่พุทธศาสนิกชนในปัจจุบันนิยม
. C3 [) y, ~7 O0 ^; g; Z& H* M) P1 _$ ^; E; d" a, k
ไปนมัสการคือ "พระมูลคันธกุฎี" ที่ปัจจุบันยังไม่ได้ทำการขุดค้น เนื่องจากมีกุโบร์ของชาวมุสลิมสร้างทับไว้ข้างบนเนินดิน, "สระกลันทกนิวาป" ซึ่งปัจจุบันรัฐบาลอินเดียได้ทำการบูรณะใหม่อย่างสวยงาม, และ "ลานจาตุรงคสันนิบาต" อันเป็นลานเล็ก 9 v: ?' A/ [! k$ k  G( w# C
0 u4 m& Q2 B$ ]  T- H9 A
ๆ มีซุ้มประดิษฐานพระพุทธรูปยืนปางประทานพรอยู่กลางซุ้ม ลานนี้เป็นจุดสำคัญที่ชาวพุทธนิยมมาทำการเวียนเทียนสักการะ (ลานนี้เป็นลานที่กองโบราณคดีอินเดียสันนิษฐานว่าพระพุทธองค์ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ในจุดนี้)
5 j5 T( d+ \& V  j* q- O9 c3 y; P$ d+ b, a6 Y8 K
จุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชา (ลานจาตุรงคสันนิบาต)) \8 M# V: D* v! y" n% |! M
ถึงแม้ว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตจะเป็นเหตุการณ์สำคัญยิ่งที่เกิดในบริเวณวัดเวฬุวันมหาวิหาร แต่ทว่าไม่ปรากฏรายละเอียดในบันทึกของสมณทูตชาวจีนและในพระไตรปิฎกแต่อย่างใดว่าเหตุการณ์ใหญ่นี้เกิดขึ้น ณ จุดใดของวัดเวฬุวัน รวมทั้ง: c# Z& o# W1 g# F+ z
- L8 I- h* ?) m
จากการขุดค้นทางโบราณคดีก็ไม่ปรากฏหลักฐานว่ามีการทำเครื่องหมาย (เสาหิน) หรือสถูประบุสถานที่ประชุมจาตุรงคสันนิบาตไว้แต่อย่างใด (ตามปกติแล้วบริเวณที่เกิดเหตุการณ์สำคัญทางพระพุทธศาสนา มักจะพบสถูปโบราณหรือเสาหินพระ+ k3 z6 T% @! c5 U1 p0 e# r

- \' [. s' I# J2 L; `0 Y, Gเจ้าอโศกมหาราชสร้างหรือปักไว้เพื่อเป็นเครื่องหมายสำคัญสำหรับผู้แสวงบุญ) ทำให้ในปัจจุบันไม่สามารถทราบโดยแน่ชัดว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตเกิดขึ้นในจุดใดของวัด
1 Y6 q9 ~# {0 ~9 B1 ?7 q4 |$ A6 |7 B0 w, O5 m% K% _$ u4 w
ในปัจจุบันกองโบราณคดีอินเดียได้แต่เพียงสันนิษฐานว่า "เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดในบริเวณลานด้านทิศตะวันตกของสระกลันทกนิวาป" (โดยสันนิษฐานเอาจากเอกสารหลักฐานว่าเหตุการณ์ดังกล่าวมีพระสงฆ์ประชุมกันมากถึงสองพันกว่ารูป และ
3 }. b8 y" |& ^/ K! e, q4 v$ C( G6 X& ^: T# Z& ]
เกิดในช่วงที่พระพุทธองค์พึ่งได้ทรงรับถวายอารามแห่งนี้ การประชุมครั้งนั้นคงยังต้องนั่งประชุมกันตามลานในป่าไผ่ เนื่องจากเสนาสนะหรือโรงธรรมสภาขนาดใหญ่ยังคงไม่ได้สร้างขึ้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันลานด้านทิศตะวันตกของสระ+ F7 d0 o/ i3 }; B! m; t
9 |5 H9 t3 M& W4 p
กลันทกนิวาป เป็นลานกว้างลานเดียวในบริเวณวัดที่ไม่มีโบราณสถานอื่นตั้งอยู่) โดยได้นำพระพุทธรูปยืนปางประทานพรไปประดิษฐานไว้บริเวณซุ้มเล็ก ๆ กลางลาน และเรียกว่า "ลานจาตุรงคสันนิบาต" ซึ่งในปัจจุบันก็ยังไม่มีข้อสรุปแน่ชัดว่าลาน
! t2 g/ T8 F4 ], p" d. Y1 ]+ M: w4 B
จาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริงอยู่ในจุดใด และยังคงมีชาวพุทธบางกลุ่มสร้างซุ้มพระพุทธรูปไว้ในบริเวณอื่นของวัดโดยเชื่อว่าจุดที่ตนสร้างนั้นเป็นลานจาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริง แต่พุทธศาสนิกชนชาวไทยส่วนใหญ่ก็เชื่อตามข้อสันนิษฐานของกอง
/ _4 [8 v3 f$ t4 ^' _) N9 G: t# s5 \' }) U+ `) z* o6 P! e2 ]7 c
โบราณคดีอินเดียดังกล่าว โดยนิยมนับถือกันว่าซุ้มพระพุทธรูปกลางลานนี้เป็นจุดสักการะของชาวไทยผู้มาแสวงบุญจุดสำคัญ 1 ใน 2 แห่งของเมืองราชคฤห์ (อีกจุดหนึ่งคือพระมูลคันธกุฎีบนยอดเขาคิชกูฏ)9 N# L! R" g/ n  A
0 u  i; i" j* c2 ?/ o
กิจกรรมต่างๆ ที่ควรปฏิบัติในวันมาฆบูชา
2 S) g4 b9 v; J% K/ N3 S# X% [* J' P) q; x( P; X
การปฎิบัติตนสำหรับพุทธศาสนาในวันนี้ก็คือ การทำบุญ ตักบาตรในตอนเช้า หรือไม่ก็จัดหาอาหารคาวหวานไปทำบุญฟังเทศน์ที่วัด ตอนบ่ายฟังพระแสดงพระธรรมเทศนา ในตอนกลางคืน จะพากันนำดอกไม้ ธูปเทียน ไปที่วัดเพื่อชุมนุมกันทำพิธี9 b( G8 Z4 [; l3 d, @0 O0 v2 U) S  n

, R; d$ ?" u+ N+ x  Dเวียนเทียน รอบพระอุโบสถ พร้อมกับพระภิกษุสงฆ์โดยเจ้าอาวาสจะนำว่า นะโม ๓ จบ จากนั้นกล่าวคำ ถวาย ดอกไม้ธูปเทียน ทุกคนว่าตาม จบแล้วเดิน เวียนขวา ตลอดเวลาให้ระลึกถึง พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ จนครบ ๓ รอบ " g( U, x, x9 Y  J! u, R

- z3 l1 a5 ~' u2 r# V* sแล้วนำดอกไม้ ธูปเทียนไปปักบูชาตามที่ทางวัด เตรียมไว้ เป็นอันเสร็จพิธี
% o4 Y0 W( K; x) a9 X. X- f7 n" S- r% P
ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammathai.org,วิกิพีเดีย  X% y% a7 O- u

. ]9 A# s7 r3 r$ I" X9 D; `( X0 n3 u5 B
( i$ h$ C. ]: \
การถือปฏิบัติวันมาฆบูชาในประเทศไทย
) S! g( n, t# T/ l) tพิธีวันมาฆบูชานี้ เดิมทีเดียวในประเทศไทยไม่เคยทำมาก่อน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงอธิบายไว้ว่าเกิดขึ้นในสมัย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยทรงถือตามแบบของโบราณบัณฑิตที่
6 q8 H- S6 Z/ B* {7 z/ _# N; }
) o% o) D1 R9 ?( m4 ]ได้นิยมกันว่า วันมาฆะบูรณมี พระจันทร์เสวยฤกษ์มาฆะเต็มบริบูรณ์เป็นวันที่พระอรหันต์สาวกของ พระพุทธเจ้า ๑,๒๕๐ รูป ได้ประชุมกันพร้อมด้วยองค์ ๔ ประการ เรียกว่า" i8 ^8 u. T8 v& W9 {+ o

9 x  B  |  I: Pจาตุรงคสันนิบาตพระพุทธเจ้าได้ตรัสเทศนาโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เป็นการ ประชุมใหญ่ และเป็นการอัศจรรย์ในพระพุทธศาสนา นักปราชญ์ จึงถือเอาเหตุนั้นประกอบ การสักการบูชาพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์สาวก ๑,๒๕๐ รูปนั้น ให้
7 I% J3 C5 l$ z; P9 r. J* H& U" S( J
เป็นที่ตั้งแห่งความ เลื่อมใสการประกอบพิธีมาฆะบูชา ได้เริ่มในพระบรมมหาราชวังก่อน8 N: Y5 h$ t% n- Y$ ~9 p
, U6 W# q% O4 w% X. j9 {
ในสมัยรัชกาลที่ ๔ มีพิธีการพระราชกุศลในเวลาเช้า พระสงฆ์ วัดบวรนิเวศวิหารและ วัดราชประดิษฐ์ ๓๐ รูป ฉันในพระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม เวลาค่ำ เสด็จออกทรงจุด ธูปเทียนเครื่อง มนัสการแล้ว พระสงฆ์สวดทำวัตรเย็นเสร็จแล้ว สวด' F  l2 K/ U5 [# J
$ L- Q4 F1 r3 x" z6 K, W# k
มนต์ต่อไปมี สวดคาถาโอวาทปาติโมกข์ด้วยสวดมนต์ จบทรงจุดเทียนรายตามราวรอบพระอุโบสถ ๑,๒๕๐ เล่ม มีการประโคมอีกครั้งหนึ่งแล้วจึงมีการเทศนา โอวาทปาติโมกข์3 d8 `* m) d! O) ~3 _
๑ กัณฑ์เป็นทั้งเทศนาภาษาบาลีและ ภาษาไทย เครื่องกัณฑ์ มีจีวรเนื้อดี ๑ ผืน เงิน ๓ ตำลึง และขนมต่าง ๆ เทศนาจบพระสงฆ์ ซึ่งสวดมนต์ ๓๐ รูป สวดรับการประกอบพระราชกุศลเกี่ยวกับ วันมาฆบูชาในสมัยรัชกาลที่ ๔ นั้น พระบาทสมเด็จพระ
, Y, Y) G% G1 v: P2 W& |" w; _
& t" T5 z* s) L$ R* r- Rจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จะเสด็จออกประกอบพิธีด้วยพระองค์เองทุกปีมิได้ขาด สมัยต่อมามีการเว้นบ้าง เช่น รัชกาลที่ ๕ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จออกเองบ้าง มิได้ เสด็จออกเองบ้างเพราะมักเป็นเวลาที่ประสบกับเวลาเสด็จ
( u' k- [0 D0 u! T/ J
/ Y# _* M9 @, X+ Iประพาส หัวเมืองบ่อย ๆ หากถูกคราวเสด็จไปประพาสบางปะอินหรือพระพุทธบาท พระพุทธฉาย พระปฐมเจดีย์ พระแท่นดงรัง ก็จะทรงประกอบพิธีมาฆบูชา ในสถานที่นั้น ๆ ขึ้นอีก ส่วนหนึ่งต่างหากจากในพระบรมมหาราชวังเดิมทีมีการประกอบพิธี
: ?0 {& s% {4 F' d8 Q
7 o2 T- \, L' H  S7 H3 nในพระบรมมหาราชวัง ต่อมาก็ขยายออกไป ให้พุทธบริษัทได้ ปฏิบัติตามอย่างเป็นระบบสืบมาจนปัจจุบัน มีการบูชา ด้วยการเวียนเทียน และบำเพ็ญกุศลต่าง ๆ ส่วนกำหนดวันประกอบพิธีมาฆบูชานั้น ปกติตรงกับวันเพ็ญ เดือน ๓ หากปีใด เป็น
0 f2 h, v2 ^2 v' O1 j! P
: x, ~, R& [& Z9 q! n% f- o, ?; _' Y' dอธิกมาส คือ มีเดือน ๘ สองหนจะเลื่อนไปตรงกับวันเพ็ญเดือน ๔% @0 g. Z* V9 X
9 O# l. Y" A) t% R6 {/ n

. e0 }% e/ q7 v2 m, d0 Q- Z  L
5 B# Y) h4 i0 Fหลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติ, C; p4 _; l) @. e, Z( W
หลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติได้แก่ โอวาทปาติโมกข์ หมายถึง หลักคำสอนคำสำคัญของพระพุทธศาสนาอันเป็นไปเพื่อป้องกัน และแก้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตเป็นไปเพื่อความหลุดพ้น หรือคำสอน อันเป็นหัวใจพระพุทธศาสนา หลักธรรมประกอบด้วย   v$ s7 B, W& x) Y8 t
9 e/ V6 v% u! L5 l* p# R3 ~. k' u
หลักการ ๓ อุดมการณ์ ๔ วิธีการ ๖ ดังนี้
1 N$ F$ \- h8 ^- R8 r$ c
1 q, P8 I, |' x" Q7 C( K* V" c1 pหลักการ ๓
, k4 P2 K" r0 ?7 s$ c3 x๑. การไม่ทำบาปทั้งปวง ได้แก่การงดเว้น การลด ละเลิก ทำบาปทั้งปวง ซึ่งได้แก่ อกุศลกรรมบถ ๑๐ ทางแห่งความชั่ว มีสิบประการ อันเป็น
) A+ K1 ~5 E: E* tความชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจ ความชั่วทางกาย ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติ ผิดในกาม
& N, C; B- ^7 U1 {ความชั่วทางวาจา ได้แก่ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดเพ้อเจ้อ 0 h- ~5 _9 n5 j, p7 A0 e
ความชั่วทางใจ ได้แก่ การอยากได้สมบัติของผู้อื่น การผูกพยาบาท และความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม
5 D7 q9 M% v+ A4 b! R
* @" D1 M: D9 I- {/ I๒. การทำกุศลให้ถึงพร้อม ได้แก่ การทำความดีทุกอย่างซึ่งได้แก่ กุศลกรรมบถ ๑๐ เป็นแบบของการทำฝ่ายดีมี ๑๐ อย่าง อันเป็นความดีทางกาย ทางวาจาและทางใจ
& P6 w( m1 }$ q4 ]; Y# k
8 K( |. E, i9 O; e  [, x$ }! iความดีทางกาย ได้แก่ การไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายเบียดเบียนผู้อื่นมีแต่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การไม่ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้ มาเป็นของตน มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และการไม่ประพฤติผิดในกาม+ q/ K% W/ _# j+ l1 @5 S
การทำความดีทางวาจา ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อพูดแต่คำจริง พูดคำอ่อนหวานพูดคำให้เกิดความสามัคคีและพูดถูกกาลเทศะ8 R1 }5 _' K, m+ j( I5 @
การทำความดีทางใจ ได้แก่ การไม่โลภอยากได้ของของผู้อื่นมีแต่คิดเสียสละ การไม่ผูกอาฆาตพยาบาทมีแต่คิดเมตตาและ ปราถนาดีและมีความเห็นความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง ตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว( b* |5 E4 F0 C- f! ?

( Z# r1 w9 J7 j: [1 @( C๓. การทำจิตให้ผ่องใส ได้แก่ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ปราศจากนวรณ์ซึ่งเป็นเครื่องขัดขวางจิตไม่ให้เข้าถึงความสงบ มี ๕ ประการ ได้แก่
8 d) \9 n# e' Z/ ^& ~: g
6 d% K( x, G4 U& M๑. ความพอใจในกาม (กามฉันทะ)
+ p" t* F& J- K" L6 A4 g* S* g2 y8 \๒. ความอาฆาตพยาบาท (พยาบาท)3 o1 z! s* U/ k' J9 x
๓. ความหดหู่ท้อแท้ ง่วงเหงาหาวนอน (ถีนะมิทธะ)( Q4 u5 u8 Y% C) Z( U  H5 `: G7 {
๔. ความฟุ้งซ่าน รำคาญ (อุทธัจจะกุกกุจจะ) และ
" n) j* o& O) d๕. ความลังเลสงสัย (วิกิจฉา) เช่น สงสัยในการทำความดีความชั่ว ว่ามีผลจริงหรือไม่ วิธีการทำจิตให้ปฏิบัติสมถะผ่องใส ที่แท้จริงเกิดขึ้นจากการละบาปทั้งปวง ด้วยการถือศืลและบำเพ็ญกุศล ให้ถึงพร้อมด้วยการ และวิปัสสนา จนได้บรรลุอรหัตผล 4 ?; P! X  K8 y0 D
& R. t- l: U, v
อันเป็นความผ่องใสที่แท้จริง% F0 r" y- r2 ^& {! C3 T

( z0 H% S! p8 @  r& m/ T' n" }อุดมการณ์ ๔
: i& I/ [! X2 Z& g3 V๑. ความอดทน ได้แก่ ความอดกลั้น ไม่ทำบาปทั้งทางกาย วาจา ใจ3 e5 b" K( V3 F# ?9 ?" K' r: E) [
๒. ความไม่เบียดเบียน ได้แก่ การงดเว้นจากการทำร้าย รบกวน หรือ เบียดเบียนผู้อื่น: \/ z0 u3 S- ^2 v9 Q3 @
๓. ความสงบ ได้แก่ ปฏิบัติตนให้สงบทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ
# H7 o7 k. @# c0 t๔. นิพพาน ได้แก่ การดับทุกข์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นได้จาการดำเนินชีวิตตามมรรคมีองค์ ๘
* N: z/ g9 B+ s8 d. O# f
3 X  \1 S& p* \: Y0 P% sวิธีการ ๖
+ d6 n' q+ E- m+ n* H. R๑. ไม่ว่าร้าย ได้แก่ ไม่กล่าวให้ร้ายหรือ กล่าวโจมตีใคร
3 f5 M. b! D: W2 o๒. ไม่ทำร้าย ได้แก่ ไม่เบียดเบียนผู้อื่น
& {3 B+ X* H1 g- L* G, U๓. สำรวมในปาติโมกข์ ได้แก่ ความเคารพระเบียบวินัย กฎกติกา กฎหมาย รวมทั้งขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีของสังคม
+ c$ B( ~2 s( E, Q. v๔. รู้จักประมาณ ได้แก่ รู้จักความพอดีในการบริโภคอาหารหรือการใช้สอยสิ่งต่าง ๆ
4 {7 b9 v2 \+ Q! r: i2 X7 l( X๕. อยู่ในสถานที่ที่สงัด ได้แก่ อยู่ในสถานที่สงบมีสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม5 i4 ^0 ?4 ^( X( h
๖. ฝึกหัดจิตใจให้สงบ ได้แก่ฝึกหัดชำระจิตให้สงบมีสุขภาพคุณภาพและประสิทธิ
/ H+ L( z# _( `3 \. Cภาพที่ดี
1 F0 N! Y1 l7 m! Q: p3 @8 B+ s8 v9 D8 V* s
ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammajak.net/budday/maka.php$ j9 w, `: R  B& g9 R& T

! O7 p; @8 m4 I: Q" q7 p/ S- c7 Q1 Pที่มา : http://campus.sanook.com/910849/วันมาฆบูชา/