วันมาฆบูชา

วันมาฆบูชา
5 }; @: p9 ~6 H8 l3 _+ u, i! ~- t2 f3 d3 R
: x4 @. u3 ], i, y0 g
/ _6 G0 U7 F% V9 M
ความหมายวันมาฆบูชา
( c& q7 y) U) A* B6 w' X& o. ^วันมาฆบูชา หมายถึง การบูชา ในวันเพ็ญเดือน ๓ เนื่องในโอกาสคล้าย วันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์
/ T! c/ J  ?1 g* m. M
- r* ?- p1 K8 v" Sความสำคัญวันมาฆบูชา
8 M) k# I  E0 f5 @วันมาฆบูชา เป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ มีเหตุการณ์อัศจรรย์ที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าจำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาเฝ้าพระพุทธเจ้า ณ วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ โดยมิได้นัดหมายกันพระสงฆ์ ทั้งหมดเป็นพระอรหันต์
2 f) }3 ]$ C1 E& i+ _; A9 F- A
4 T! h4 `4 i: [7 J0 `! [ผู้ได้อภิญญา ๖และเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบท โดยตรงจากพระพุทธเจ้า ในวันนี้พระพุทธเจ้าได้ทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เหล่านั้น ซึ่งเป็นทั้งหลักการอุดมการณ์และวิธีการปฏิบัติที่ นำไปใช้ได้ทุกสังคม มีเนื้อหา โดยสรุปคือให้ละ; L: M9 B) P4 L8 L+ F" H- v
" I: }5 W: I8 y9 }% K
ความชั่วทุกชนิด ทำความดี ให้ถึงพร้อมและทำจิตใจให้ผ่องใส
( D* ^7 d3 w" E9 P6 P6 p  I- W+ t: c& R- \! v( O  g
ประวัติความเป็นมาวันมาฆบูชา
' e$ c5 r0 h8 t4 i๑. ส่วนที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า หลังจากพระพุทธเจ้าตรัสรู้ได้ ๙ เดือนขณะนั้นเมื่อเสร็จพุทธกิจแสดงธรรมที่ถ้ำสุกรขาตาแล้ว เสด็จมาประทับที่วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ ประเทศอินเดียในปัจจุบัน วันนั้นตรงกับวันเพ็ญ เดือนมาฆะหรือเดือน
5 ^* n$ @" t5 m/ a, R
3 e0 Z' y/ E+ B* m๓ในเวลาบ่ายพระอรหันต์สาวกของพระพุทธเจ้า มาประชุม พร้อมกัน ณ ที่ประทับของพระพุทธเจ้า นับเป็นเหตุอัศจรรย์ ที่มีองค์ประกอบสำคัญ ๔ ประการ เรียกว่าว่า วันจาตุรงคสันนิบาต
2 V. M6 M  P4 U) r" d' l5 d
  h' Q$ I4 u3 mคำว่า "จาตุรงคสันนิบาต" แยกศัพท์ได้ดังนี้ คือ
( {# c  u* l% ^  t! i1 S; L- g+ m( K- R$ y  {/ L, c
"จาตุร" แปลว่า ๔ ; B" B' N$ a! `1 z: V: Y0 \. U* G; ?
"องค์" แปลว่า ส่วน % H4 B5 w  H/ @
"สันนิบาต" แปลว่า ประชุม ' i0 G3 K( X# ~5 }! E4 }
ฉะนั้นจาตุรงคสันนิบาตจึงหมายความว่า "การประชุมด้วยองค์ ๔" กล่าวคือมีเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้นพร้อมกันในวันนี้ คือ+ f% C+ n& U, \2 {
0 ]8 C* a0 E/ E4 Q% Q: T
1. เป็นวันที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า จำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาประชุมพร้อมกันที่เวฬุวันวิหารในกรุงราชคฤห์ โดยมิได้นัดหมาย
* M6 |5 ]+ k. s
$ F; w3 r$ R) b: u6 b0 T; R2. พระภิกษุสงฆ์เหล่านี้ล้วนเป็น "เอหิภิกขุอุปสัมปทา" คือเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบทโดยตรงจากพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น4 P+ {1 H& E' R9 f7 O# {; F; G6 g1 c

: b1 P4 E( ^( u9 Y5 z" {3. พระภิกษุสงฆ์ทุกองค์ที่ได้มาประชุมในครั้งนี้ ล้วนแต่เป็นผุ้ได้บรรลุพระอรหันต์แล้วทุก ๆองค์
5 Z. {: `( W+ y  V" Q3 N; P4 c* q+ ]' W6 ~6 z* L, l) P* f
4. เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงกำลังเสวยมาฆฤกษ; y4 ^! P4 G0 w5 D

  e2 ~4 b1 s7 Z- ~- ]' M( gประวัติวันมาฆบูชา
6 E% l/ P" H/ O, d" u5 s' O+ E) D9 S7 q. Q, f
มูลเหตุ3 [3 t+ g  B) s
หลังจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 และได้ทรงประกาศพระศาสนาและส่งพระอรหันตสาวกออกไปจาริกเพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนายังสถานที่ต่าง ๆ ล่วงแล้วได้ 9 เดือน ในวันที่ใกล้พระจันทร์เสวยมาฆฤกษ์ (วันขึ้น 15 ค่ำ
' `* u, x3 o6 l( S  L- `8 ^$ R8 p& ]9 T% Z& m5 q
เดือน 3) พระอรหันต์ทั้งหลายเหล่านั้นต่างได้ระลึกว่า วันนี้เป็นวันสำคัญของศาสนาพราหมณ์ อันเป็นศาสนาของตนอยู่เดิม ก่อนที่จะหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า และในลัทธิศาสนาเดิมนั้นเมื่อถึงวันเพ็ญเดือนมาฆะ เหล่าผู้ศรัทธา1 t. ?5 `( w/ v- V! N. g
& b( [! X  @/ p' U9 W
พราหมณลัทธินิยมนับถือกันว่าวันนี้เป็นวันศิวาราตรี โดยจะทำการบูชาพระศิวะด้วยการลอยบาปหรือล้างบาปด้วยน้ำ แต่มาบัดนี้ตนได้เลิกลัทธิเดิมหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าแล้ว จึงควรเดินทางไปเข้าเฝ้าบูชาฟังพระสัทธรรมจาก, Y+ p' i, ?( |& B0 k% J& f8 h

; u, F  d8 K& w! x' W: S$ vพระพุทธเจ้า พระอรหันต์เหล่านั้นซึ่งเคยปฏิบัติศิวาราตรีอยู่เดิม จึงพร้อมใจกันไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าโดยมิได้นัดหมาย( _0 N2 j- G0 N. C) W2 d6 g

* @% @5 s6 C: n' G2 ~6 f: f$ Jมีผู้กล่าวว่า สาเหตุสำคัญที่ทำให้พระสาวกทั้ง 1,250 องค์มาประชุมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย มาจากในวันเพ็ญเดือน 3 ตามคติพราหมณ์ เป็นวันพิธีศิวาราตรี พระสาวกเหล่านั้นซึ่งเคยนับถือศาสนาพราหมณ์มาก่อนจึงได้เปลี่ยนจากการรวมตัว
+ k) I, y2 d$ R2 ^- ?) q# r* O2 ^* k  V: b0 j
กันทำพิธีชำระบาปตามพิธีพราหมณ์ มารวมกันเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแทน
; B) {: i+ d( C: }) ?$ j9 u' D1 r) @+ n- |
0 y2 \" ]( o' N1 S4 B- p) u* P
- |& v9 V0 g4 m) D5 r: ]
โอวาทปาฏิโมกข์ . d2 |0 q: I  w9 g, V) d* H+ R; P
หลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา หรือคำสอนอันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา ได้แก่ พระพุทธพจน์ ๓ คาถากึ่ง ที่พระพุทธเจ้าตรัสแก่พระอรหันต์ ๑,๒๕๐ รูป ผู้ไปประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย ณ พระเวฬุวนาราม ในวันเพ็ญเดือน ๓ ที่เราเรียก
$ D6 f2 E9 c+ k
; ~9 [- g* G" b. k) V7 h6 tกันว่าวันมาฆบูชา (ถรรถกถากล่าวว่า พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์นี้ แก่ที่ประชุมสงฆ์ตลอดมา เป็นเวลา ๒๐ พรรษา ก่อนที่จะโปรดให้สวดปาฏิโมกข์อย่างปัจจุบันนี้แทนต่อมา), คาถาโอวาทปาฏิโมกข์ มีดังนี้ (โอวาทปาติโมกข์ ก็เขียน)
( w1 Y, t# L6 N
: e3 d5 z; Z, ]สพฺพปาปสฺส อกรณํกุสลสฺสูปสมฺปทา; {+ {8 _% E2 U4 `
สจิตฺตปริโยทปนํเอตํ พุทธาน สาสนํฯ
8 @- Q0 e8 a# x* d* mขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา- b; M4 P$ I( u* p
นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา' J0 X. e' o) y  E: x; v2 A/ [# t
น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี
: M1 p6 l% g# u! pสมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ
0 ]5 |+ d9 _3 T& J  N" vอนูปวาโท อนูปฆาโต ปาติโมกฺเข จ สํวโร2 E# @) i7 v9 w* w- c. f
มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ ปนฺตญฺจ สยนาสนํ
3 c/ a' u$ A+ H. ?4 j. @. Bอธิจิตฺเต จ อาโยโค เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ
; `, g5 ^$ @" j: K- y  e  N, m4 Y7 d$ L9 d3 T/ b
แปล : การไม่ทำความชั่วทั้งปวง ๑ การบำเพ็ญแต่ความดี ๑ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง, พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่านิพพาน เป็นบรมธรรม, ผู้ทำร้ายคน
6 w3 a9 r$ l. T' j2 X7 R# ?: ]- W: Q2 o, y# @/ x4 Y2 a7 i6 D
อื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต,ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะการไม่กล่าวร้าย ๑ การไม่ทำร้าย ๑ ความสำรวมในปาฏิโมกข์ ๑ ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร ๑ ที่นั่งนอนอันสงัด ๑ ความเพียรในอธิจิต ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้ง
& I8 `$ z6 ?% e7 i8 X$ m% t& A: ^8 K" q$ i
หลายที่เข้าใจกันโดยทั่วไป และจำกันได้มาก ก็คือ ความในคาถาแรกที่ว่า ไม่ทำชั่ว ทำแต่ความดี ทำจิตใจให้ผ่องใส( B2 J% _3 L1 D* Q% X. P" E/ y
8 d9 g0 i' O/ u: X
สถานที่สำคัญเนื่องด้วยวันมาฆบูชา (พุทธสังเวชนียสถาน)
' P0 }/ c0 i- n3 J- c, @& A8 a0 L
% F1 V7 E; G9 ]( }1 Eพระพุทธรูปยืนกลางมณฑลมหาสังฆสันนิบาต ในโบราณสถานวัดเวฬุวันมหาวิหาร เมืองราชคฤห์ รัฐพิหาร อินเดีย (เป็นพระพุทธรูปสร้างใหม่ ปัจจุบันเป็นสถานที่จาริกแสวงบุญสำคัญของชาวพุทธทั่วโลก)เหตุการณ์สำคัญที่เกิดในวันมาฆบูชา เกิด) c+ R5 O0 A( e7 i

& |- E+ q) q" S; q4 b$ z' Lภายในบริเวณที่ตั้งของ "กลุ่มพุทธสถานโบราณวัดเวฬุวันมหาวิหาร" ภายในอาณาบริเวณของวัดเวฬุวันมหาวิหาร ซึ่งลานจาตุรงคสันนิบาตอันเป็นจุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชานั้น ยังคงเป็นที่ถกเถียงและหาข้อสรุปทาง; _/ b; x9 Q, Q3 f6 }
" `- N4 k% |1 r) U. @. G& [7 i
โบราณคดีไม่ได้มาจนถึงปัจจุบัน' ]- R3 ?2 `1 ]" U, @3 b% r  [
9 I: y7 i& u# M" I: r0 U
วัดเวฬุวันมหาวิหาร
( c0 |0 Z: Q7 l: O"วัดเวฬุวันมหาวิหาร" เป็นอาราม (วัด) แห่งแรกในพระพุทธศาสนา ตั้งอยู่ใกล้เชิงเขาเวภารบรรพต บนริมฝั่งแม่น้ำสรัสวดีซึ่งมีตโปธาราม (บ่อน้ำร้อนโบราณ) คั่นอยู่ระหว่างกลาง นอกเขตกำแพงเมืองเก่าราชคฤห์ (อดีตเมืองหลวงของแคว้นมคธ) รัฐ- V. O3 S( D# g

' n4 Z! Q3 K: ~! P9 Xพิหาร ประเทศอินเดียในปัจจุบัน (หรือ แคว้นมคธ ชมพูทวีป ในสมัยพุทธกาล)
  @  m% |( j5 ?
6 q1 X; m: A1 a. `% ~! a: n* v; x! f0 }. Y. n4 ^6 c' l' k

3 o, v& p  d4 X% X/ _" U% C& F5 |วัดเวฬุวันในสมัยพุทธกาล, }+ l" o" H4 r
เดิมวัดเวฬุวันเป็นพระราชอุทยานสำหรับเสด็จพระพาสของพระเจ้าพิมพิสาร เป็นสวนป่าไผ่ร่มรื่นมีรั้วรอบและกำแพงเข้าออก เวฬุวันมีอีกชื่อหนึ่งปรากฏในพระสูตรว่า "พระวิหารเวฬุวันกลันทกนิวาปสถาน"หรือ "เวฬุวันกลันทกนิวาป" (สวนป่าไผ่& \2 S3 Q4 N3 P3 o* d4 h! d$ P
$ @2 S$ R$ Q7 q; C
สถานที่สำหรับให้เหยื่อแก่กระแต) พระเจ้าพิมพิสารได้ถวายพระราชอุทยานแห่งนี้เป็นวัดในพระพุทธศาสนาหลังจากได้สดับพระธรรมเทศนาอนุปุพพิกถาและจตุราริยสัจจ์ ณ พระราชอุทยานลัฏฐิวัน (พระราชอุทยานสวนตาลหนุ่ม) โดยในครั้งนั้น
2 U! [. v& h- K( W# o* I3 X8 r, b' E( ?
พระองค์ได้บรรลุพระโสดาบัน เป็นพระอริยบุคคลในพระพุทธศาสนา และหลังจากการถวายกลันทกนิวาปสถานไม่นาน อารามแห่งนี้ก็ได้ใช้เป็นสถานที่สำหรับพระสงฆ์ประชุมจาตุรงคสันนิบาตครั้งใหญ่ในพระพุทธศาสนา อันเป็นเหตุการณ์สำคัญใน
$ e/ ~% n- \6 L3 o2 Z0 b/ v6 G8 K, K/ J- g' K5 ~  ?' D# n- X
วันมาฆบูชา) @" j6 Q) U. \! P5 }. L& u
5 p4 W9 X: `8 Y1 X; w
วัดเวฬุวันหลังการปรินิพพาน
% P( H# ]5 S7 N6 U$ Vหลังพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพาน วัดเวฬุวันได้รับการดูแลมาตลอด โดยเฉพาะมูลคันธกุฎีที่มีพระสงฆ์เฝ้าดูแลทำการปัดกวาดเช็ดถูปูลาดอาสนะและปฏิบัติต่อสถานที่ ๆ พระพุทธเจ้าเคยประทับอยู่ทุก ๆ แห่ง เหมือนสมัยที่พระพุทธองค์ทรงพระชนม. R# y) Z9 t4 S+ }2 C
3 g0 W/ v2 C4 C
ชีพอยู่มิได้ขาด โดยมีการปฏิบัติเช่นนี้ติดต่อกันกว่าพันปี3 u! b" L. c; F3 V0 u& v/ n1 `: k

! j# x) C1 I; x9 v2 Jแต่จากเหตุการณ์ย้ายเมืองหลวงแห่งแคว้นมคธหลายครั้งในช่วง พ.ศ. 70 ที่เริ่มจากอำมาตย์และราษฎรพร้อมใจกันถอดกษัตริย์นาคทัสสก์แห่งราชวงศ์ของพระเจ้าพิมพิสารออกจากพระราชบัลลังก์ และยกสุสูนาคอำมาตย์ซึ่งมีเชื้อสายเจ้าลิจฉวีในกรุง8 I. T2 q+ K7 v6 o* B# j+ |

. W) n) H+ r$ Oเวสาลีแห่งแคว้นวัชชีเก่า ให้เป็นกษัตริย์ตั้งราชวงศ์ใหม่แล้ว พระเจ้าสุสูนาคจึงได้ทำการย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธไปยังเมืองเวสาลีอันเป็นเมืองเดิมของตน และกษัตริย์พระองค์ต่อมาคือพระเจ้ากาลาโศกราช ผู้เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าสุสูนาค 1 o: H$ C) J) T) a. h
8 w3 e0 l! K) z/ D
ได้ย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธอีก จากเมืองเวสาลีไปยังเมืองปาตลีบุตร ทำให้เมืองราชคฤห์ถูกลดความสำคัญลงและถูกทิ้งร้าง ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้วัดเวฬุวันขาดผู้อุปถัมภ์และถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิงในช่วงพันปีถัดมา
2 Y0 [; h# V3 W$ D0 D8 ~9 L4 l, L5 Q
โดยปรากฏหลักฐานบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน (Fa-hsien) ที่ได้เข้ามาสืบศาสนาในพุทธภูมิในช่วงปี พ.ศ. 942 - 947 ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ ๒ (พระเจ้าวิกรมาทิตย์) แห่งราชวงศ์คุปตะ ซึ่งท่านได้บันทึกไว้ว่า เมืองราชคฤห์อยู่2 m! N0 l' X& X  W
3 A/ i" N+ G! H  G+ P) E, j0 R/ I' R
ในสภาพปรักหักพัง แต่ยังทันได้เห็นมูลคันธกุฎีวัดเวฬุวันปรากฏอยู่ และยังคงมีพระภิกษุหลายรูปช่วยกันดูแลรักษาปัดกวาดอยู่เป็นประจำ แต่ไม่ปรากฏว่ามีการบันทึกถึงสถานที่เกิดเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตแต่ประการใด& G  F, X4 p; {8 u7 Y$ h+ q0 D& e

) L- S& Y  m# y- Y: w5 K1 xแต่หลังจากนั้นประมาณ 200 ปี วัดเวฬุวันก็ถูกทิ้งร้างไป ตามบันทึกของพระถังซำจั๋ง (Chinese traveler Hiuen-Tsang) ซึ่งได้จาริกมาเมืองราชคฤห์ราวปี พ.ศ. 1300 ซึ่งท่านบันทึกไว้แต่เพียงว่า ท่านได้เห็นแต่เพียงซากมูลคันธกุฎีซึ่งมี
7 v- `; [9 Z& s- M# J% P9 Z" K- ]2 t/ A! {+ d+ ]: ^9 ?# M9 a( z
กำแพงและอิฐล้อมรอบอยู่เท่านั้น (ในสมัยนั้นเมืองราชคฤห์โรยราถึงที่สุดแล้ว พระถังซำจั๋งได้แต่เพียงจดตำแหน่งที่ตั้งทิศทางระยะทางของสถูปและโบราณสถานเก่าแก่อื่น ๆ ในเมืองราชคฤห์ไว้มาก ทำให้เป็นประโยชน์แก่นักประวัติศาสตร์และนัก+ Y2 _) |- r# p7 U8 v
8 i5 E) l3 B; e( |: B2 L1 c$ t
โบราณคดีในการค้นหาโบราณสถานต่าง ๆ ในเมืองราชคฤห์ในปัจจุบัน)
. S- m( }% K* g( C% V- N2 Z6 p: z2 V) m) X  ~: @+ `
จุดแสวงบุญและสภาพของวัดเวฬุวันในปัจจุบัน
6 H: x2 B, P5 a; P0 tปัจจุบันหลังถูกทอดทิ้งเป็นเวลากว่าพันปี และได้รับการบูรณะโดยกองโบราณคดีอินเดียในช่วงที่อินเดียยังเป็นอาณานิคมของอังกฤษ วัดเวฬุวัน ยังคงมีเนินดินโบราณสถานที่ยังไม่ได้ขุดค้นอีกมาก สถานที่สำคัญ ๆ ที่พุทธศาสนิกชนในปัจจุบันนิยม5 c; ~( w2 f9 O; `& w; \7 _
: S/ ]" p2 z/ ]
ไปนมัสการคือ "พระมูลคันธกุฎี" ที่ปัจจุบันยังไม่ได้ทำการขุดค้น เนื่องจากมีกุโบร์ของชาวมุสลิมสร้างทับไว้ข้างบนเนินดิน, "สระกลันทกนิวาป" ซึ่งปัจจุบันรัฐบาลอินเดียได้ทำการบูรณะใหม่อย่างสวยงาม, และ "ลานจาตุรงคสันนิบาต" อันเป็นลานเล็ก
- c( H! }. u( M: y0 i' r$ V% q$ h0 f) \
ๆ มีซุ้มประดิษฐานพระพุทธรูปยืนปางประทานพรอยู่กลางซุ้ม ลานนี้เป็นจุดสำคัญที่ชาวพุทธนิยมมาทำการเวียนเทียนสักการะ (ลานนี้เป็นลานที่กองโบราณคดีอินเดียสันนิษฐานว่าพระพุทธองค์ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ในจุดนี้)
& d6 N' J8 n$ \/ F- j0 I/ \. k% r" c
จุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชา (ลานจาตุรงคสันนิบาต)
- A: p' i3 e7 o; S# Q8 Cถึงแม้ว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตจะเป็นเหตุการณ์สำคัญยิ่งที่เกิดในบริเวณวัดเวฬุวันมหาวิหาร แต่ทว่าไม่ปรากฏรายละเอียดในบันทึกของสมณทูตชาวจีนและในพระไตรปิฎกแต่อย่างใดว่าเหตุการณ์ใหญ่นี้เกิดขึ้น ณ จุดใดของวัดเวฬุวัน รวมทั้ง
$ |5 r( m6 L. v
2 O3 Q* f2 q; tจากการขุดค้นทางโบราณคดีก็ไม่ปรากฏหลักฐานว่ามีการทำเครื่องหมาย (เสาหิน) หรือสถูประบุสถานที่ประชุมจาตุรงคสันนิบาตไว้แต่อย่างใด (ตามปกติแล้วบริเวณที่เกิดเหตุการณ์สำคัญทางพระพุทธศาสนา มักจะพบสถูปโบราณหรือเสาหินพระ8 o# l+ L/ T# z$ w
) S: c# ?; {- T6 N
เจ้าอโศกมหาราชสร้างหรือปักไว้เพื่อเป็นเครื่องหมายสำคัญสำหรับผู้แสวงบุญ) ทำให้ในปัจจุบันไม่สามารถทราบโดยแน่ชัดว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตเกิดขึ้นในจุดใดของวัด3 C2 h" S; o" c& k

3 d% U- D2 @, m: v2 Uในปัจจุบันกองโบราณคดีอินเดียได้แต่เพียงสันนิษฐานว่า "เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดในบริเวณลานด้านทิศตะวันตกของสระกลันทกนิวาป" (โดยสันนิษฐานเอาจากเอกสารหลักฐานว่าเหตุการณ์ดังกล่าวมีพระสงฆ์ประชุมกันมากถึงสองพันกว่ารูป และ  |+ ^+ a, A! `) D

2 b8 G' S% Z) I# I) P* Gเกิดในช่วงที่พระพุทธองค์พึ่งได้ทรงรับถวายอารามแห่งนี้ การประชุมครั้งนั้นคงยังต้องนั่งประชุมกันตามลานในป่าไผ่ เนื่องจากเสนาสนะหรือโรงธรรมสภาขนาดใหญ่ยังคงไม่ได้สร้างขึ้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันลานด้านทิศตะวันตกของสระ' @0 W1 \9 p* x1 ~( Q
5 [. j4 A# G  V  p6 b2 E% q' ~$ ^+ m
กลันทกนิวาป เป็นลานกว้างลานเดียวในบริเวณวัดที่ไม่มีโบราณสถานอื่นตั้งอยู่) โดยได้นำพระพุทธรูปยืนปางประทานพรไปประดิษฐานไว้บริเวณซุ้มเล็ก ๆ กลางลาน และเรียกว่า "ลานจาตุรงคสันนิบาต" ซึ่งในปัจจุบันก็ยังไม่มีข้อสรุปแน่ชัดว่าลาน
  m- `+ s3 e( t' l" p5 h1 b7 Q
! H1 l( P! C, M5 u0 ]จาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริงอยู่ในจุดใด และยังคงมีชาวพุทธบางกลุ่มสร้างซุ้มพระพุทธรูปไว้ในบริเวณอื่นของวัดโดยเชื่อว่าจุดที่ตนสร้างนั้นเป็นลานจาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริง แต่พุทธศาสนิกชนชาวไทยส่วนใหญ่ก็เชื่อตามข้อสันนิษฐานของกอง
3 }% n% Y9 d& k+ F8 p7 x) f: h# x- i$ X
โบราณคดีอินเดียดังกล่าว โดยนิยมนับถือกันว่าซุ้มพระพุทธรูปกลางลานนี้เป็นจุดสักการะของชาวไทยผู้มาแสวงบุญจุดสำคัญ 1 ใน 2 แห่งของเมืองราชคฤห์ (อีกจุดหนึ่งคือพระมูลคันธกุฎีบนยอดเขาคิชกูฏ)1 r5 t6 M# [! V8 S+ s
1 ?) A5 L) [( P- K% n6 q. O4 U
กิจกรรมต่างๆ ที่ควรปฏิบัติในวันมาฆบูชา7 B4 X% T+ \6 i' ?

1 e+ `+ K( J( R; F. r9 o การปฎิบัติตนสำหรับพุทธศาสนาในวันนี้ก็คือ การทำบุญ ตักบาตรในตอนเช้า หรือไม่ก็จัดหาอาหารคาวหวานไปทำบุญฟังเทศน์ที่วัด ตอนบ่ายฟังพระแสดงพระธรรมเทศนา ในตอนกลางคืน จะพากันนำดอกไม้ ธูปเทียน ไปที่วัดเพื่อชุมนุมกันทำพิธี
. }+ K- ?: s& Z+ c4 B6 n+ Z6 S( j( E" U8 T8 C: V
เวียนเทียน รอบพระอุโบสถ พร้อมกับพระภิกษุสงฆ์โดยเจ้าอาวาสจะนำว่า นะโม ๓ จบ จากนั้นกล่าวคำ ถวาย ดอกไม้ธูปเทียน ทุกคนว่าตาม จบแล้วเดิน เวียนขวา ตลอดเวลาให้ระลึกถึง พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ จนครบ ๓ รอบ
9 |. o# R- X% F, @) x
+ `& _( x- l2 D- }# \. eแล้วนำดอกไม้ ธูปเทียนไปปักบูชาตามที่ทางวัด เตรียมไว้ เป็นอันเสร็จพิธี
5 z; g2 z1 c0 H; T6 r) n6 r! C% q  u( C- }/ \, D, f+ z1 G
ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammathai.org,วิกิพีเดีย
  G, Y) f( H& J! g% ]4 L$ d  C0 @& ]7 I
' Z& M! b; K7 ?% X+ G( i! {9 j
; p  w0 d8 |3 ~/ q: d+ L$ N( W0 x
การถือปฏิบัติวันมาฆบูชาในประเทศไทย
% q2 K$ V) \( u  yพิธีวันมาฆบูชานี้ เดิมทีเดียวในประเทศไทยไม่เคยทำมาก่อน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงอธิบายไว้ว่าเกิดขึ้นในสมัย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยทรงถือตามแบบของโบราณบัณฑิตที่9 o4 O/ K5 ?" I0 k

7 E( G5 `& B3 F; Z7 _* Iได้นิยมกันว่า วันมาฆะบูรณมี พระจันทร์เสวยฤกษ์มาฆะเต็มบริบูรณ์เป็นวันที่พระอรหันต์สาวกของ พระพุทธเจ้า ๑,๒๕๐ รูป ได้ประชุมกันพร้อมด้วยองค์ ๔ ประการ เรียกว่า
3 \) \: F" C6 n" \" y  B
! A8 o. L, A: Z; v. C! Uจาตุรงคสันนิบาตพระพุทธเจ้าได้ตรัสเทศนาโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เป็นการ ประชุมใหญ่ และเป็นการอัศจรรย์ในพระพุทธศาสนา นักปราชญ์ จึงถือเอาเหตุนั้นประกอบ การสักการบูชาพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์สาวก ๑,๒๕๐ รูปนั้น ให้5 I- N, c" b9 H9 w9 f) W

& V& u: F5 o9 `2 o2 f, ~; sเป็นที่ตั้งแห่งความ เลื่อมใสการประกอบพิธีมาฆะบูชา ได้เริ่มในพระบรมมหาราชวังก่อน
2 |$ |0 `2 V. u0 h' w& z- n, F) d7 x; ]- [
ในสมัยรัชกาลที่ ๔ มีพิธีการพระราชกุศลในเวลาเช้า พระสงฆ์ วัดบวรนิเวศวิหารและ วัดราชประดิษฐ์ ๓๐ รูป ฉันในพระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม เวลาค่ำ เสด็จออกทรงจุด ธูปเทียนเครื่อง มนัสการแล้ว พระสงฆ์สวดทำวัตรเย็นเสร็จแล้ว สวด" J$ Q0 p4 N# E( C0 A8 u
& l2 C4 C/ Y  s- `# @1 F, @; S# L
มนต์ต่อไปมี สวดคาถาโอวาทปาติโมกข์ด้วยสวดมนต์ จบทรงจุดเทียนรายตามราวรอบพระอุโบสถ ๑,๒๕๐ เล่ม มีการประโคมอีกครั้งหนึ่งแล้วจึงมีการเทศนา โอวาทปาติโมกข์
, \# m. h! i+ b, \๑ กัณฑ์เป็นทั้งเทศนาภาษาบาลีและ ภาษาไทย เครื่องกัณฑ์ มีจีวรเนื้อดี ๑ ผืน เงิน ๓ ตำลึง และขนมต่าง ๆ เทศนาจบพระสงฆ์ ซึ่งสวดมนต์ ๓๐ รูป สวดรับการประกอบพระราชกุศลเกี่ยวกับ วันมาฆบูชาในสมัยรัชกาลที่ ๔ นั้น พระบาทสมเด็จพระ
$ W0 l- [! |0 w$ W
8 b/ ^  {  o$ P; Z9 Pจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จะเสด็จออกประกอบพิธีด้วยพระองค์เองทุกปีมิได้ขาด สมัยต่อมามีการเว้นบ้าง เช่น รัชกาลที่ ๕ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จออกเองบ้าง มิได้ เสด็จออกเองบ้างเพราะมักเป็นเวลาที่ประสบกับเวลาเสด็จ% q2 \1 ^( f$ r. m; p3 ^

+ _3 i. R% J0 B6 C' |. J! j7 B3 ]; x1 jประพาส หัวเมืองบ่อย ๆ หากถูกคราวเสด็จไปประพาสบางปะอินหรือพระพุทธบาท พระพุทธฉาย พระปฐมเจดีย์ พระแท่นดงรัง ก็จะทรงประกอบพิธีมาฆบูชา ในสถานที่นั้น ๆ ขึ้นอีก ส่วนหนึ่งต่างหากจากในพระบรมมหาราชวังเดิมทีมีการประกอบพิธี
) }8 J& P9 N: L; s  Z" g
, M, F9 s% P% w# o$ Gในพระบรมมหาราชวัง ต่อมาก็ขยายออกไป ให้พุทธบริษัทได้ ปฏิบัติตามอย่างเป็นระบบสืบมาจนปัจจุบัน มีการบูชา ด้วยการเวียนเทียน และบำเพ็ญกุศลต่าง ๆ ส่วนกำหนดวันประกอบพิธีมาฆบูชานั้น ปกติตรงกับวันเพ็ญ เดือน ๓ หากปีใด เป็น
3 H& U4 k9 V9 I9 y# z3 k" V' k3 u; i. o- V  O2 C
อธิกมาส คือ มีเดือน ๘ สองหนจะเลื่อนไปตรงกับวันเพ็ญเดือน ๔
: E' I/ c5 j4 x6 ^  C/ W# x; T8 y- J9 n# t& _9 t% Z
% s8 D9 N* v8 U" j9 s; c
- j1 G5 Y. ]- r. B
หลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติ9 U9 p5 |$ B+ \0 k+ ~, |* e) Y
หลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติได้แก่ โอวาทปาติโมกข์ หมายถึง หลักคำสอนคำสำคัญของพระพุทธศาสนาอันเป็นไปเพื่อป้องกัน และแก้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตเป็นไปเพื่อความหลุดพ้น หรือคำสอน อันเป็นหัวใจพระพุทธศาสนา หลักธรรมประกอบด้วย
: v. ]0 O& T) [3 t2 \0 F; X
+ y- y9 L4 k7 b% h7 a% x, P. Vหลักการ ๓ อุดมการณ์ ๔ วิธีการ ๖ ดังนี้
- e) E2 Y- j& D/ g: t5 I7 y
* U/ Z* c. k3 a- f+ Jหลักการ ๓, \/ `6 K$ S1 b4 X7 @
๑. การไม่ทำบาปทั้งปวง ได้แก่การงดเว้น การลด ละเลิก ทำบาปทั้งปวง ซึ่งได้แก่ อกุศลกรรมบถ ๑๐ ทางแห่งความชั่ว มีสิบประการ อันเป็น
( f/ a* G1 t! ~ความชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจ ความชั่วทางกาย ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติ ผิดในกาม4 m2 U/ V0 Y2 I
ความชั่วทางวาจา ได้แก่ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดเพ้อเจ้อ 1 w3 P5 x" j/ v
ความชั่วทางใจ ได้แก่ การอยากได้สมบัติของผู้อื่น การผูกพยาบาท และความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม6 R1 y6 }1 d, ?$ }0 ~9 Z& T
3 Y$ N( ?/ S' u/ p0 f
๒. การทำกุศลให้ถึงพร้อม ได้แก่ การทำความดีทุกอย่างซึ่งได้แก่ กุศลกรรมบถ ๑๐ เป็นแบบของการทำฝ่ายดีมี ๑๐ อย่าง อันเป็นความดีทางกาย ทางวาจาและทางใจ; g$ D4 S$ d2 ?9 n

  y- K7 _" t8 |; N# tความดีทางกาย ได้แก่ การไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายเบียดเบียนผู้อื่นมีแต่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การไม่ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้ มาเป็นของตน มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และการไม่ประพฤติผิดในกาม# z5 p% h8 a0 ?. U
การทำความดีทางวาจา ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อพูดแต่คำจริง พูดคำอ่อนหวานพูดคำให้เกิดความสามัคคีและพูดถูกกาลเทศะ7 _0 V  ?- ^9 }( m% j
การทำความดีทางใจ ได้แก่ การไม่โลภอยากได้ของของผู้อื่นมีแต่คิดเสียสละ การไม่ผูกอาฆาตพยาบาทมีแต่คิดเมตตาและ ปราถนาดีและมีความเห็นความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง ตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว7 [) r$ q5 [% s2 ]
* I3 [, u" c; ?. O& b0 e
๓. การทำจิตให้ผ่องใส ได้แก่ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ปราศจากนวรณ์ซึ่งเป็นเครื่องขัดขวางจิตไม่ให้เข้าถึงความสงบ มี ๕ ประการ ได้แก่
2 Q' m0 B& y# B: s8 B: V+ g! u3 W* f3 T5 g* E* G# y
๑. ความพอใจในกาม (กามฉันทะ)
- `5 n( v5 L5 q# m9 S* B  P๒. ความอาฆาตพยาบาท (พยาบาท)& k4 l6 N9 c8 v  U
๓. ความหดหู่ท้อแท้ ง่วงเหงาหาวนอน (ถีนะมิทธะ)8 l' g5 |- ^' R/ |  R% C
๔. ความฟุ้งซ่าน รำคาญ (อุทธัจจะกุกกุจจะ) และ/ d, T4 A. W4 R5 K) i( U
๕. ความลังเลสงสัย (วิกิจฉา) เช่น สงสัยในการทำความดีความชั่ว ว่ามีผลจริงหรือไม่ วิธีการทำจิตให้ปฏิบัติสมถะผ่องใส ที่แท้จริงเกิดขึ้นจากการละบาปทั้งปวง ด้วยการถือศืลและบำเพ็ญกุศล ให้ถึงพร้อมด้วยการ และวิปัสสนา จนได้บรรลุอรหัตผล
/ t" T  J6 {& }+ G  ~: K
) d: M) q  _5 T8 Q  R% Kอันเป็นความผ่องใสที่แท้จริง
! z8 V) s9 F+ ^5 Z3 w/ `+ U$ Z3 N0 s- B& u6 F
อุดมการณ์ ๔2 E% S( h/ e) I' `: a0 D
๑. ความอดทน ได้แก่ ความอดกลั้น ไม่ทำบาปทั้งทางกาย วาจา ใจ
4 m! ^: T, |4 s+ T0 u- u๒. ความไม่เบียดเบียน ได้แก่ การงดเว้นจากการทำร้าย รบกวน หรือ เบียดเบียนผู้อื่น/ k$ U; Z+ g* W0 I- g
๓. ความสงบ ได้แก่ ปฏิบัติตนให้สงบทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ; E0 i; M. a+ a1 M
๔. นิพพาน ได้แก่ การดับทุกข์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นได้จาการดำเนินชีวิตตามมรรคมีองค์ ๘
: G: i" T* r. q: a9 z
1 K1 P6 H" ?7 A' V" Dวิธีการ ๖# O4 K1 @; Z3 F  z
๑. ไม่ว่าร้าย ได้แก่ ไม่กล่าวให้ร้ายหรือ กล่าวโจมตีใคร
* r! b- v# K2 r3 d3 y๒. ไม่ทำร้าย ได้แก่ ไม่เบียดเบียนผู้อื่น
7 H% H# f9 ?1 Q0 G๓. สำรวมในปาติโมกข์ ได้แก่ ความเคารพระเบียบวินัย กฎกติกา กฎหมาย รวมทั้งขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีของสังคม( ]. A4 ~: E$ c. p
๔. รู้จักประมาณ ได้แก่ รู้จักความพอดีในการบริโภคอาหารหรือการใช้สอยสิ่งต่าง ๆ
/ u$ w" @- f; @( p๕. อยู่ในสถานที่ที่สงัด ได้แก่ อยู่ในสถานที่สงบมีสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม
/ J# P9 c/ _; A6 w0 \3 j2 V/ b7 V+ O๖. ฝึกหัดจิตใจให้สงบ ได้แก่ฝึกหัดชำระจิตให้สงบมีสุขภาพคุณภาพและประสิทธิ! u( X5 U0 e0 [+ ~% w$ i9 I5 x" W
ภาพที่ดี
+ y$ v( R& W! Y6 j% n7 |0 P. p2 h- R. ?5 |# b' N" A6 h4 N! U
ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammajak.net/budday/maka.php: k5 j. d9 q$ z7 p! T6 \) g# l
2 g# ~5 M5 X; N# F# ~. t: F4 O+ p
ที่มา : http://campus.sanook.com/910849/วันมาฆบูชา/