วันมาฆบูชา

วันมาฆบูชา
+ E! W0 Y2 g6 q. a) C# r& g! o6 c# T8 t

. C2 M6 O+ R5 V: D; j" a/ r+ f7 y7 o! x% f2 L( Y
ความหมายวันมาฆบูชา& S5 S8 g  H' i
วันมาฆบูชา หมายถึง การบูชา ในวันเพ็ญเดือน ๓ เนื่องในโอกาสคล้าย วันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์
, D/ T7 r: K. l5 m
) M) e6 L$ e% s! vความสำคัญวันมาฆบูชา
0 Q) t# V0 Z7 K5 _' Dวันมาฆบูชา เป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ มีเหตุการณ์อัศจรรย์ที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าจำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาเฝ้าพระพุทธเจ้า ณ วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ โดยมิได้นัดหมายกันพระสงฆ์ ทั้งหมดเป็นพระอรหันต์$ z. ^8 b% M- l& u4 `2 L

1 U2 A2 a9 G6 Iผู้ได้อภิญญา ๖และเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบท โดยตรงจากพระพุทธเจ้า ในวันนี้พระพุทธเจ้าได้ทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เหล่านั้น ซึ่งเป็นทั้งหลักการอุดมการณ์และวิธีการปฏิบัติที่ นำไปใช้ได้ทุกสังคม มีเนื้อหา โดยสรุปคือให้ละ
5 ^7 [4 e0 m5 Z. L. H6 e/ r' L' I
) i5 x7 X- U3 ~ความชั่วทุกชนิด ทำความดี ให้ถึงพร้อมและทำจิตใจให้ผ่องใส
5 c/ H" ?" Y5 H/ l
' h& {) r* C9 S  ?' qประวัติความเป็นมาวันมาฆบูชา
. L# R; E  i- O2 E7 L1 f$ X' H! Q๑. ส่วนที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า หลังจากพระพุทธเจ้าตรัสรู้ได้ ๙ เดือนขณะนั้นเมื่อเสร็จพุทธกิจแสดงธรรมที่ถ้ำสุกรขาตาแล้ว เสด็จมาประทับที่วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ ประเทศอินเดียในปัจจุบัน วันนั้นตรงกับวันเพ็ญ เดือนมาฆะหรือเดือน ( @+ f; z' F' A+ v
- h2 n$ `% |+ u- B
๓ในเวลาบ่ายพระอรหันต์สาวกของพระพุทธเจ้า มาประชุม พร้อมกัน ณ ที่ประทับของพระพุทธเจ้า นับเป็นเหตุอัศจรรย์ ที่มีองค์ประกอบสำคัญ ๔ ประการ เรียกว่าว่า วันจาตุรงคสันนิบาต
+ R+ k1 [. @2 ^- Z( g
1 D; u* H, @6 L' h$ ?คำว่า "จาตุรงคสันนิบาต" แยกศัพท์ได้ดังนี้ คือ) N5 J% l$ f( _5 e. Y" G

/ g: t: Y# D& ^( @- n"จาตุร" แปลว่า ๔
' T2 q+ Y( z5 `6 M" A/ C& W& U0 R"องค์" แปลว่า ส่วน , u! P4 @- {5 ]" ^9 I! }& t' m
"สันนิบาต" แปลว่า ประชุม
: k( Y" h  C5 x- ?8 O; Sฉะนั้นจาตุรงคสันนิบาตจึงหมายความว่า "การประชุมด้วยองค์ ๔" กล่าวคือมีเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้นพร้อมกันในวันนี้ คือ. K0 b! h! l! F

( \. u% ^' k6 h0 _( P& E1. เป็นวันที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า จำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาประชุมพร้อมกันที่เวฬุวันวิหารในกรุงราชคฤห์ โดยมิได้นัดหมาย) @7 V. s4 V2 ~8 }

# S' P9 r$ ?; }% g2. พระภิกษุสงฆ์เหล่านี้ล้วนเป็น "เอหิภิกขุอุปสัมปทา" คือเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบทโดยตรงจากพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น# t' T! K7 g  F  r, f" G. _( H

/ u' ?" l& v) w! o, }3. พระภิกษุสงฆ์ทุกองค์ที่ได้มาประชุมในครั้งนี้ ล้วนแต่เป็นผุ้ได้บรรลุพระอรหันต์แล้วทุก ๆองค์
( x( E* B' B4 j0 c9 Y7 e' k+ Z) s6 b% e6 s) C; I
4. เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงกำลังเสวยมาฆฤกษ
7 Z. c& a; t% b1 ]5 U$ s
# z8 R# c2 a- L/ S4 u2 bประวัติวันมาฆบูชา
8 J+ z. U4 y; L& H
6 ^3 {, ^7 i2 p1 g4 S+ _+ ?มูลเหตุ
3 E9 i2 c9 _/ [. j7 v# sหลังจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 และได้ทรงประกาศพระศาสนาและส่งพระอรหันตสาวกออกไปจาริกเพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนายังสถานที่ต่าง ๆ ล่วงแล้วได้ 9 เดือน ในวันที่ใกล้พระจันทร์เสวยมาฆฤกษ์ (วันขึ้น 15 ค่ำ * J0 Q* ]& R: a- W5 ?
. t- O. P& T- M% i" L
เดือน 3) พระอรหันต์ทั้งหลายเหล่านั้นต่างได้ระลึกว่า วันนี้เป็นวันสำคัญของศาสนาพราหมณ์ อันเป็นศาสนาของตนอยู่เดิม ก่อนที่จะหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า และในลัทธิศาสนาเดิมนั้นเมื่อถึงวันเพ็ญเดือนมาฆะ เหล่าผู้ศรัทธา- Q$ a! Y. {4 q1 ]( i

( G3 e4 T0 i, E5 @9 R# qพราหมณลัทธินิยมนับถือกันว่าวันนี้เป็นวันศิวาราตรี โดยจะทำการบูชาพระศิวะด้วยการลอยบาปหรือล้างบาปด้วยน้ำ แต่มาบัดนี้ตนได้เลิกลัทธิเดิมหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าแล้ว จึงควรเดินทางไปเข้าเฝ้าบูชาฟังพระสัทธรรมจาก
+ a4 j3 t- Y' {, y  `7 V9 u7 @( k+ a
พระพุทธเจ้า พระอรหันต์เหล่านั้นซึ่งเคยปฏิบัติศิวาราตรีอยู่เดิม จึงพร้อมใจกันไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าโดยมิได้นัดหมาย
/ N& P' [" E6 }0 L* N$ Z) c: |( \0 V8 F6 k8 P$ O1 ~8 ^5 p* \* s/ N1 p
มีผู้กล่าวว่า สาเหตุสำคัญที่ทำให้พระสาวกทั้ง 1,250 องค์มาประชุมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย มาจากในวันเพ็ญเดือน 3 ตามคติพราหมณ์ เป็นวันพิธีศิวาราตรี พระสาวกเหล่านั้นซึ่งเคยนับถือศาสนาพราหมณ์มาก่อนจึงได้เปลี่ยนจากการรวมตัว9 k" }) o9 ~! V7 T2 f7 U

0 u' S4 R: y3 I* Iกันทำพิธีชำระบาปตามพิธีพราหมณ์ มารวมกันเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแทน
4 ^9 P9 F1 _" K; j/ T( E# f+ a* [0 Q5 m2 [
* m# v' F! U3 w. u2 O$ v

" s7 J# @. v. o% a0 Q" V7 U) qโอวาทปาฏิโมกข์ ) ]' a3 L- m9 i" [+ d( Z
หลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา หรือคำสอนอันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา ได้แก่ พระพุทธพจน์ ๓ คาถากึ่ง ที่พระพุทธเจ้าตรัสแก่พระอรหันต์ ๑,๒๕๐ รูป ผู้ไปประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย ณ พระเวฬุวนาราม ในวันเพ็ญเดือน ๓ ที่เราเรียก% B  g4 h1 I. e; `& J! P

8 t# a6 O/ i3 l3 q5 u6 k: a% N3 Xกันว่าวันมาฆบูชา (ถรรถกถากล่าวว่า พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์นี้ แก่ที่ประชุมสงฆ์ตลอดมา เป็นเวลา ๒๐ พรรษา ก่อนที่จะโปรดให้สวดปาฏิโมกข์อย่างปัจจุบันนี้แทนต่อมา), คาถาโอวาทปาฏิโมกข์ มีดังนี้ (โอวาทปาติโมกข์ ก็เขียน)
7 \0 L$ ~# q. e
  o% H: T1 _0 j7 |, q( ]. f5 \สพฺพปาปสฺส อกรณํกุสลสฺสูปสมฺปทา, z) _# p1 I8 `; X  D
สจิตฺตปริโยทปนํเอตํ พุทธาน สาสนํฯ
6 U9 j+ O: p6 H* lขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา3 O. R) \+ y. j, O& M8 I
นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา! |( I4 T9 z3 y6 X4 m3 v; q7 i. t
น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี
3 x( V& `/ ^  m5 R1 ?สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ
! N8 i9 Q5 y/ G. N" z; F' Rอนูปวาโท อนูปฆาโต ปาติโมกฺเข จ สํวโร# q/ H; A. |& P6 @' U7 _7 U% |, v
มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ ปนฺตญฺจ สยนาสนํ: M9 i3 M- B1 i0 a# ?6 O2 [
อธิจิตฺเต จ อาโยโค เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ* u1 |6 W6 F2 q- b( `, U" d+ z
( o; t& E5 j. ?. r9 I& f& i, [
แปล : การไม่ทำความชั่วทั้งปวง ๑ การบำเพ็ญแต่ความดี ๑ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง, พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่านิพพาน เป็นบรมธรรม, ผู้ทำร้ายคน
. S9 L4 [/ U) F. b: g1 b
& M; ?% p" |1 Oอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต,ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะการไม่กล่าวร้าย ๑ การไม่ทำร้าย ๑ ความสำรวมในปาฏิโมกข์ ๑ ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร ๑ ที่นั่งนอนอันสงัด ๑ ความเพียรในอธิจิต ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้ง
1 x) B" E0 r' V% h# c- p' k5 F6 g7 V& Y* F1 W) S  f& d
หลายที่เข้าใจกันโดยทั่วไป และจำกันได้มาก ก็คือ ความในคาถาแรกที่ว่า ไม่ทำชั่ว ทำแต่ความดี ทำจิตใจให้ผ่องใส% ~6 L+ X' l6 \" T' G+ |5 K; n
9 Y5 l: _- M( r0 p8 x# [/ I( F
สถานที่สำคัญเนื่องด้วยวันมาฆบูชา (พุทธสังเวชนียสถาน)2 S' ]8 t0 U3 E6 O4 g3 v! l7 R
& D  n6 u- ]; y2 k
พระพุทธรูปยืนกลางมณฑลมหาสังฆสันนิบาต ในโบราณสถานวัดเวฬุวันมหาวิหาร เมืองราชคฤห์ รัฐพิหาร อินเดีย (เป็นพระพุทธรูปสร้างใหม่ ปัจจุบันเป็นสถานที่จาริกแสวงบุญสำคัญของชาวพุทธทั่วโลก)เหตุการณ์สำคัญที่เกิดในวันมาฆบูชา เกิด
" H' O+ L; I9 ^/ t; J/ t
$ C6 x3 |$ m  _2 |6 d( Wภายในบริเวณที่ตั้งของ "กลุ่มพุทธสถานโบราณวัดเวฬุวันมหาวิหาร" ภายในอาณาบริเวณของวัดเวฬุวันมหาวิหาร ซึ่งลานจาตุรงคสันนิบาตอันเป็นจุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชานั้น ยังคงเป็นที่ถกเถียงและหาข้อสรุปทาง9 Y- ^2 R: f5 I& p! U0 C
* s+ j% ~. O/ \; C/ A
โบราณคดีไม่ได้มาจนถึงปัจจุบัน
. p" x, T0 i) B, b2 e
( _% ]' f3 x/ ~% Dวัดเวฬุวันมหาวิหาร
! l1 p9 t& g/ \% t"วัดเวฬุวันมหาวิหาร" เป็นอาราม (วัด) แห่งแรกในพระพุทธศาสนา ตั้งอยู่ใกล้เชิงเขาเวภารบรรพต บนริมฝั่งแม่น้ำสรัสวดีซึ่งมีตโปธาราม (บ่อน้ำร้อนโบราณ) คั่นอยู่ระหว่างกลาง นอกเขตกำแพงเมืองเก่าราชคฤห์ (อดีตเมืองหลวงของแคว้นมคธ) รัฐ$ M4 _4 ]" s4 }% S9 r
' Z- X+ D: G! @
พิหาร ประเทศอินเดียในปัจจุบัน (หรือ แคว้นมคธ ชมพูทวีป ในสมัยพุทธกาล)
9 n4 A' O$ K2 n; f" n1 [5 O/ b& ]6 K% c) z
2 i+ `  A' t) ]4 G0 G: E" M
" |  Y' H( n) k( J
วัดเวฬุวันในสมัยพุทธกาล7 @! k7 S/ P+ T' M. `2 U! F
เดิมวัดเวฬุวันเป็นพระราชอุทยานสำหรับเสด็จพระพาสของพระเจ้าพิมพิสาร เป็นสวนป่าไผ่ร่มรื่นมีรั้วรอบและกำแพงเข้าออก เวฬุวันมีอีกชื่อหนึ่งปรากฏในพระสูตรว่า "พระวิหารเวฬุวันกลันทกนิวาปสถาน"หรือ "เวฬุวันกลันทกนิวาป" (สวนป่าไผ่
! @6 v& d& G2 d8 |
& z! i- X& f5 e3 Y1 B/ n; S; Qสถานที่สำหรับให้เหยื่อแก่กระแต) พระเจ้าพิมพิสารได้ถวายพระราชอุทยานแห่งนี้เป็นวัดในพระพุทธศาสนาหลังจากได้สดับพระธรรมเทศนาอนุปุพพิกถาและจตุราริยสัจจ์ ณ พระราชอุทยานลัฏฐิวัน (พระราชอุทยานสวนตาลหนุ่ม) โดยในครั้งนั้น
; N' z& O2 }/ \2 v5 j; ^9 x. n. b  N6 L' X
พระองค์ได้บรรลุพระโสดาบัน เป็นพระอริยบุคคลในพระพุทธศาสนา และหลังจากการถวายกลันทกนิวาปสถานไม่นาน อารามแห่งนี้ก็ได้ใช้เป็นสถานที่สำหรับพระสงฆ์ประชุมจาตุรงคสันนิบาตครั้งใหญ่ในพระพุทธศาสนา อันเป็นเหตุการณ์สำคัญใน$ T8 U1 Y) {: x8 }, @6 s0 Z+ M( `

' I7 z( s. y6 j/ u9 Hวันมาฆบูชา% [8 N- b* k' y" A
3 r& ^% R/ d# a9 R" h
วัดเวฬุวันหลังการปรินิพพาน
: P9 i/ N% ]0 ~% _หลังพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพาน วัดเวฬุวันได้รับการดูแลมาตลอด โดยเฉพาะมูลคันธกุฎีที่มีพระสงฆ์เฝ้าดูแลทำการปัดกวาดเช็ดถูปูลาดอาสนะและปฏิบัติต่อสถานที่ ๆ พระพุทธเจ้าเคยประทับอยู่ทุก ๆ แห่ง เหมือนสมัยที่พระพุทธองค์ทรงพระชนม" a5 g/ l% _  \2 ?* [$ Q
. f$ }. |( j! o) s2 ?3 o  R
ชีพอยู่มิได้ขาด โดยมีการปฏิบัติเช่นนี้ติดต่อกันกว่าพันปี
6 n( W" V/ o$ p+ s/ [) {( ^/ J7 j: v
แต่จากเหตุการณ์ย้ายเมืองหลวงแห่งแคว้นมคธหลายครั้งในช่วง พ.ศ. 70 ที่เริ่มจากอำมาตย์และราษฎรพร้อมใจกันถอดกษัตริย์นาคทัสสก์แห่งราชวงศ์ของพระเจ้าพิมพิสารออกจากพระราชบัลลังก์ และยกสุสูนาคอำมาตย์ซึ่งมีเชื้อสายเจ้าลิจฉวีในกรุง
9 Y* l! E/ `: ~6 s; t7 M& o0 D: D0 M( P6 j
เวสาลีแห่งแคว้นวัชชีเก่า ให้เป็นกษัตริย์ตั้งราชวงศ์ใหม่แล้ว พระเจ้าสุสูนาคจึงได้ทำการย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธไปยังเมืองเวสาลีอันเป็นเมืองเดิมของตน และกษัตริย์พระองค์ต่อมาคือพระเจ้ากาลาโศกราช ผู้เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าสุสูนาค 9 b( N5 q* m; A- }

+ l7 ^  q5 H! Q+ aได้ย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธอีก จากเมืองเวสาลีไปยังเมืองปาตลีบุตร ทำให้เมืองราชคฤห์ถูกลดความสำคัญลงและถูกทิ้งร้าง ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้วัดเวฬุวันขาดผู้อุปถัมภ์และถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิงในช่วงพันปีถัดมา; A$ |* T# ~: R# S0 r, ^

% b; v* B% D2 u9 h: U5 {; vโดยปรากฏหลักฐานบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน (Fa-hsien) ที่ได้เข้ามาสืบศาสนาในพุทธภูมิในช่วงปี พ.ศ. 942 - 947 ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ ๒ (พระเจ้าวิกรมาทิตย์) แห่งราชวงศ์คุปตะ ซึ่งท่านได้บันทึกไว้ว่า เมืองราชคฤห์อยู่
4 ^/ r% F/ o, q3 {2 }2 f0 x+ |; w# I  x$ x; D+ D  K6 _2 y; [
ในสภาพปรักหักพัง แต่ยังทันได้เห็นมูลคันธกุฎีวัดเวฬุวันปรากฏอยู่ และยังคงมีพระภิกษุหลายรูปช่วยกันดูแลรักษาปัดกวาดอยู่เป็นประจำ แต่ไม่ปรากฏว่ามีการบันทึกถึงสถานที่เกิดเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตแต่ประการใด! y8 g1 z( q4 W7 K' r7 ~

( X5 [0 B* F- R/ [2 x% U" L6 H- W2 Wแต่หลังจากนั้นประมาณ 200 ปี วัดเวฬุวันก็ถูกทิ้งร้างไป ตามบันทึกของพระถังซำจั๋ง (Chinese traveler Hiuen-Tsang) ซึ่งได้จาริกมาเมืองราชคฤห์ราวปี พ.ศ. 1300 ซึ่งท่านบันทึกไว้แต่เพียงว่า ท่านได้เห็นแต่เพียงซากมูลคันธกุฎีซึ่งมี
  L/ Z7 P9 ^% T
" o3 D3 Y( R/ c$ T8 A: G( yกำแพงและอิฐล้อมรอบอยู่เท่านั้น (ในสมัยนั้นเมืองราชคฤห์โรยราถึงที่สุดแล้ว พระถังซำจั๋งได้แต่เพียงจดตำแหน่งที่ตั้งทิศทางระยะทางของสถูปและโบราณสถานเก่าแก่อื่น ๆ ในเมืองราชคฤห์ไว้มาก ทำให้เป็นประโยชน์แก่นักประวัติศาสตร์และนัก& F7 [9 G& M7 d3 K( a) Y( ~- c. h
+ @- Z& w- ?! l0 x9 K2 H, o
โบราณคดีในการค้นหาโบราณสถานต่าง ๆ ในเมืองราชคฤห์ในปัจจุบัน)& [  }3 u* D+ ^+ r
! F" H0 C; a3 g: l: S* X: w( S
จุดแสวงบุญและสภาพของวัดเวฬุวันในปัจจุบัน
" k5 c2 X$ k0 m" {+ B  Q( lปัจจุบันหลังถูกทอดทิ้งเป็นเวลากว่าพันปี และได้รับการบูรณะโดยกองโบราณคดีอินเดียในช่วงที่อินเดียยังเป็นอาณานิคมของอังกฤษ วัดเวฬุวัน ยังคงมีเนินดินโบราณสถานที่ยังไม่ได้ขุดค้นอีกมาก สถานที่สำคัญ ๆ ที่พุทธศาสนิกชนในปัจจุบันนิยม, y& R( a8 c" U1 e! ?7 k
! C; X( i, Q; T& P0 A8 m
ไปนมัสการคือ "พระมูลคันธกุฎี" ที่ปัจจุบันยังไม่ได้ทำการขุดค้น เนื่องจากมีกุโบร์ของชาวมุสลิมสร้างทับไว้ข้างบนเนินดิน, "สระกลันทกนิวาป" ซึ่งปัจจุบันรัฐบาลอินเดียได้ทำการบูรณะใหม่อย่างสวยงาม, และ "ลานจาตุรงคสันนิบาต" อันเป็นลานเล็ก
- g# r8 Q0 A% i+ _2 w% }' s' N/ l( z6 S/ n2 d, O
ๆ มีซุ้มประดิษฐานพระพุทธรูปยืนปางประทานพรอยู่กลางซุ้ม ลานนี้เป็นจุดสำคัญที่ชาวพุทธนิยมมาทำการเวียนเทียนสักการะ (ลานนี้เป็นลานที่กองโบราณคดีอินเดียสันนิษฐานว่าพระพุทธองค์ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ในจุดนี้)4 R- o8 l8 X! P
0 _/ |& n: C. M) O# y" h6 t
จุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชา (ลานจาตุรงคสันนิบาต)
( G6 d7 u" o5 [, sถึงแม้ว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตจะเป็นเหตุการณ์สำคัญยิ่งที่เกิดในบริเวณวัดเวฬุวันมหาวิหาร แต่ทว่าไม่ปรากฏรายละเอียดในบันทึกของสมณทูตชาวจีนและในพระไตรปิฎกแต่อย่างใดว่าเหตุการณ์ใหญ่นี้เกิดขึ้น ณ จุดใดของวัดเวฬุวัน รวมทั้ง
% i5 @* y) j+ e. g0 b: c% w( E: \( j# v, G* g9 T
จากการขุดค้นทางโบราณคดีก็ไม่ปรากฏหลักฐานว่ามีการทำเครื่องหมาย (เสาหิน) หรือสถูประบุสถานที่ประชุมจาตุรงคสันนิบาตไว้แต่อย่างใด (ตามปกติแล้วบริเวณที่เกิดเหตุการณ์สำคัญทางพระพุทธศาสนา มักจะพบสถูปโบราณหรือเสาหินพระ
, q" ?; X/ ?% ], |1 y
" U/ }9 w( n5 x* m1 V3 b" u) xเจ้าอโศกมหาราชสร้างหรือปักไว้เพื่อเป็นเครื่องหมายสำคัญสำหรับผู้แสวงบุญ) ทำให้ในปัจจุบันไม่สามารถทราบโดยแน่ชัดว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตเกิดขึ้นในจุดใดของวัด- c% R( h: b; E" t& v5 }

! @: m% Z% h" j, Aในปัจจุบันกองโบราณคดีอินเดียได้แต่เพียงสันนิษฐานว่า "เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดในบริเวณลานด้านทิศตะวันตกของสระกลันทกนิวาป" (โดยสันนิษฐานเอาจากเอกสารหลักฐานว่าเหตุการณ์ดังกล่าวมีพระสงฆ์ประชุมกันมากถึงสองพันกว่ารูป และ0 N4 J8 s  g% ?0 Y
* C5 m! y. D9 r) Z8 |4 S" ^, a
เกิดในช่วงที่พระพุทธองค์พึ่งได้ทรงรับถวายอารามแห่งนี้ การประชุมครั้งนั้นคงยังต้องนั่งประชุมกันตามลานในป่าไผ่ เนื่องจากเสนาสนะหรือโรงธรรมสภาขนาดใหญ่ยังคงไม่ได้สร้างขึ้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันลานด้านทิศตะวันตกของสระ
6 v% F: \2 ?, S1 ^3 E7 k2 I, l5 M: c+ O: y
กลันทกนิวาป เป็นลานกว้างลานเดียวในบริเวณวัดที่ไม่มีโบราณสถานอื่นตั้งอยู่) โดยได้นำพระพุทธรูปยืนปางประทานพรไปประดิษฐานไว้บริเวณซุ้มเล็ก ๆ กลางลาน และเรียกว่า "ลานจาตุรงคสันนิบาต" ซึ่งในปัจจุบันก็ยังไม่มีข้อสรุปแน่ชัดว่าลาน% ^$ W0 @! }6 ?  ~% ]5 L

( k6 U  o- \6 T1 F0 Q8 o9 Oจาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริงอยู่ในจุดใด และยังคงมีชาวพุทธบางกลุ่มสร้างซุ้มพระพุทธรูปไว้ในบริเวณอื่นของวัดโดยเชื่อว่าจุดที่ตนสร้างนั้นเป็นลานจาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริง แต่พุทธศาสนิกชนชาวไทยส่วนใหญ่ก็เชื่อตามข้อสันนิษฐานของกอง9 |8 \* I6 D8 K, ^% Y5 r% k
) D' x6 l% h# s* i
โบราณคดีอินเดียดังกล่าว โดยนิยมนับถือกันว่าซุ้มพระพุทธรูปกลางลานนี้เป็นจุดสักการะของชาวไทยผู้มาแสวงบุญจุดสำคัญ 1 ใน 2 แห่งของเมืองราชคฤห์ (อีกจุดหนึ่งคือพระมูลคันธกุฎีบนยอดเขาคิชกูฏ)1 h/ G$ i" M2 @' ^2 u9 e0 w+ M

& |8 P/ _+ ~0 @, ]1 h3 ]5 |กิจกรรมต่างๆ ที่ควรปฏิบัติในวันมาฆบูชา! x8 W$ {1 ^" K  _

% Y( ]$ A! h, e& E1 i: D' v+ C6 {* k' q การปฎิบัติตนสำหรับพุทธศาสนาในวันนี้ก็คือ การทำบุญ ตักบาตรในตอนเช้า หรือไม่ก็จัดหาอาหารคาวหวานไปทำบุญฟังเทศน์ที่วัด ตอนบ่ายฟังพระแสดงพระธรรมเทศนา ในตอนกลางคืน จะพากันนำดอกไม้ ธูปเทียน ไปที่วัดเพื่อชุมนุมกันทำพิธี! _  Z2 G! A  c9 _2 y, M; d

& T( e" ]. `, A4 Eเวียนเทียน รอบพระอุโบสถ พร้อมกับพระภิกษุสงฆ์โดยเจ้าอาวาสจะนำว่า นะโม ๓ จบ จากนั้นกล่าวคำ ถวาย ดอกไม้ธูปเทียน ทุกคนว่าตาม จบแล้วเดิน เวียนขวา ตลอดเวลาให้ระลึกถึง พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ จนครบ ๓ รอบ ) C$ s4 a- M9 p, D' G) K
  R2 Q* E9 R5 t0 P& `/ _
แล้วนำดอกไม้ ธูปเทียนไปปักบูชาตามที่ทางวัด เตรียมไว้ เป็นอันเสร็จพิธี6 @6 R! ?3 K  o7 y

8 T! N! d: ?  Nขอบคุณข้อมูลจาก : dhammathai.org,วิกิพีเดีย  w9 X; q7 X+ f" m1 s' x9 w

  b, J# W4 p. i( n+ n9 ]% n' Z* }3 i( x' N: e: k6 p! {2 d

: o) n/ T# A2 z% `การถือปฏิบัติวันมาฆบูชาในประเทศไทย, d9 r3 W* S( _9 G
พิธีวันมาฆบูชานี้ เดิมทีเดียวในประเทศไทยไม่เคยทำมาก่อน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงอธิบายไว้ว่าเกิดขึ้นในสมัย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยทรงถือตามแบบของโบราณบัณฑิตที่, J. b. n- {2 D% q+ K0 U

' n/ i% I3 s- zได้นิยมกันว่า วันมาฆะบูรณมี พระจันทร์เสวยฤกษ์มาฆะเต็มบริบูรณ์เป็นวันที่พระอรหันต์สาวกของ พระพุทธเจ้า ๑,๒๕๐ รูป ได้ประชุมกันพร้อมด้วยองค์ ๔ ประการ เรียกว่า
1 }4 X  L- h2 I, e( y' b$ q' C! b! V
- ]# ~/ b" e$ [) o* y# Tจาตุรงคสันนิบาตพระพุทธเจ้าได้ตรัสเทศนาโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เป็นการ ประชุมใหญ่ และเป็นการอัศจรรย์ในพระพุทธศาสนา นักปราชญ์ จึงถือเอาเหตุนั้นประกอบ การสักการบูชาพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์สาวก ๑,๒๕๐ รูปนั้น ให้
$ e8 y% F, `# o
0 N# |4 q. ~& ^9 vเป็นที่ตั้งแห่งความ เลื่อมใสการประกอบพิธีมาฆะบูชา ได้เริ่มในพระบรมมหาราชวังก่อน; V9 W) J6 R4 P8 t% Z1 d' W

! D% t$ ^; \# Mในสมัยรัชกาลที่ ๔ มีพิธีการพระราชกุศลในเวลาเช้า พระสงฆ์ วัดบวรนิเวศวิหารและ วัดราชประดิษฐ์ ๓๐ รูป ฉันในพระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม เวลาค่ำ เสด็จออกทรงจุด ธูปเทียนเครื่อง มนัสการแล้ว พระสงฆ์สวดทำวัตรเย็นเสร็จแล้ว สวด
* L7 p2 u1 \. ?+ d" I
; c+ f* z2 O. eมนต์ต่อไปมี สวดคาถาโอวาทปาติโมกข์ด้วยสวดมนต์ จบทรงจุดเทียนรายตามราวรอบพระอุโบสถ ๑,๒๕๐ เล่ม มีการประโคมอีกครั้งหนึ่งแล้วจึงมีการเทศนา โอวาทปาติโมกข์
+ O% |: ~, L% F' m๑ กัณฑ์เป็นทั้งเทศนาภาษาบาลีและ ภาษาไทย เครื่องกัณฑ์ มีจีวรเนื้อดี ๑ ผืน เงิน ๓ ตำลึง และขนมต่าง ๆ เทศนาจบพระสงฆ์ ซึ่งสวดมนต์ ๓๐ รูป สวดรับการประกอบพระราชกุศลเกี่ยวกับ วันมาฆบูชาในสมัยรัชกาลที่ ๔ นั้น พระบาทสมเด็จพระ& F7 _4 i2 B9 _4 ^  [6 l
# A2 X! l1 V' H9 q; Q
จอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จะเสด็จออกประกอบพิธีด้วยพระองค์เองทุกปีมิได้ขาด สมัยต่อมามีการเว้นบ้าง เช่น รัชกาลที่ ๕ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จออกเองบ้าง มิได้ เสด็จออกเองบ้างเพราะมักเป็นเวลาที่ประสบกับเวลาเสด็จ
7 q6 s2 J* e6 O' u! T  p" Z/ k, L" s) H# D9 {
ประพาส หัวเมืองบ่อย ๆ หากถูกคราวเสด็จไปประพาสบางปะอินหรือพระพุทธบาท พระพุทธฉาย พระปฐมเจดีย์ พระแท่นดงรัง ก็จะทรงประกอบพิธีมาฆบูชา ในสถานที่นั้น ๆ ขึ้นอีก ส่วนหนึ่งต่างหากจากในพระบรมมหาราชวังเดิมทีมีการประกอบพิธี
6 Q& h$ W9 @7 ?  g
' I3 |/ A; l1 L) v+ \ในพระบรมมหาราชวัง ต่อมาก็ขยายออกไป ให้พุทธบริษัทได้ ปฏิบัติตามอย่างเป็นระบบสืบมาจนปัจจุบัน มีการบูชา ด้วยการเวียนเทียน และบำเพ็ญกุศลต่าง ๆ ส่วนกำหนดวันประกอบพิธีมาฆบูชานั้น ปกติตรงกับวันเพ็ญ เดือน ๓ หากปีใด เป็น& |8 @# [7 c! R$ f$ e
* Z; A& x8 U* i$ }0 ]0 ^5 G
อธิกมาส คือ มีเดือน ๘ สองหนจะเลื่อนไปตรงกับวันเพ็ญเดือน ๔
: v5 n0 Y) a2 _$ T5 o  s) d& O. r: O# R2 i5 U: P& {

3 L* m8 J3 G0 p5 |- m2 a2 l, ?7 c' c# \8 O- v' u1 A
หลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติ
- N" ]: X1 x6 W/ Pหลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติได้แก่ โอวาทปาติโมกข์ หมายถึง หลักคำสอนคำสำคัญของพระพุทธศาสนาอันเป็นไปเพื่อป้องกัน และแก้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตเป็นไปเพื่อความหลุดพ้น หรือคำสอน อันเป็นหัวใจพระพุทธศาสนา หลักธรรมประกอบด้วย 8 R* B% D5 s8 B# F9 x+ [( `

9 ]! j0 N" }' x" `+ ?0 [! Cหลักการ ๓ อุดมการณ์ ๔ วิธีการ ๖ ดังนี้
  p7 S# e4 |) T0 m  m9 m& r" J. E- t& p+ x0 r  W
หลักการ ๓
6 I% H( k- _8 a๑. การไม่ทำบาปทั้งปวง ได้แก่การงดเว้น การลด ละเลิก ทำบาปทั้งปวง ซึ่งได้แก่ อกุศลกรรมบถ ๑๐ ทางแห่งความชั่ว มีสิบประการ อันเป็น7 K/ x4 u$ q! p' ]. h( `( }
ความชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจ ความชั่วทางกาย ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติ ผิดในกาม
! A8 [4 w7 o  F/ |& Fความชั่วทางวาจา ได้แก่ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดเพ้อเจ้อ - p0 @& ^4 J5 k5 a! `
ความชั่วทางใจ ได้แก่ การอยากได้สมบัติของผู้อื่น การผูกพยาบาท และความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม; V5 r- q) x0 j9 e3 L& K; p
; P1 d/ d7 \( ]/ g6 K
๒. การทำกุศลให้ถึงพร้อม ได้แก่ การทำความดีทุกอย่างซึ่งได้แก่ กุศลกรรมบถ ๑๐ เป็นแบบของการทำฝ่ายดีมี ๑๐ อย่าง อันเป็นความดีทางกาย ทางวาจาและทางใจ
3 |' d" b* |/ X! z* F6 s! }4 I9 t
6 O5 i- y" \" k) d/ w! \( sความดีทางกาย ได้แก่ การไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายเบียดเบียนผู้อื่นมีแต่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การไม่ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้ มาเป็นของตน มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และการไม่ประพฤติผิดในกาม8 {2 m1 B# o" x
การทำความดีทางวาจา ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อพูดแต่คำจริง พูดคำอ่อนหวานพูดคำให้เกิดความสามัคคีและพูดถูกกาลเทศะ" `% r' [! l" H' b8 P
การทำความดีทางใจ ได้แก่ การไม่โลภอยากได้ของของผู้อื่นมีแต่คิดเสียสละ การไม่ผูกอาฆาตพยาบาทมีแต่คิดเมตตาและ ปราถนาดีและมีความเห็นความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง ตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
( P9 m9 Q& D" m) _1 @* K/ v& k1 g5 [9 X' i! C  e' y
๓. การทำจิตให้ผ่องใส ได้แก่ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ปราศจากนวรณ์ซึ่งเป็นเครื่องขัดขวางจิตไม่ให้เข้าถึงความสงบ มี ๕ ประการ ได้แก่. I0 f( w. ~6 I- \# l. P, V
4 [/ n0 Y  y) I5 {% g
๑. ความพอใจในกาม (กามฉันทะ)0 J# m  @8 ~. N9 f: l
๒. ความอาฆาตพยาบาท (พยาบาท)+ L& g; ?+ [' b
๓. ความหดหู่ท้อแท้ ง่วงเหงาหาวนอน (ถีนะมิทธะ)
2 [% i1 \( `0 e  r/ ~  A. G๔. ความฟุ้งซ่าน รำคาญ (อุทธัจจะกุกกุจจะ) และ
/ ~( {" {# _7 v: ]2 x# a๕. ความลังเลสงสัย (วิกิจฉา) เช่น สงสัยในการทำความดีความชั่ว ว่ามีผลจริงหรือไม่ วิธีการทำจิตให้ปฏิบัติสมถะผ่องใส ที่แท้จริงเกิดขึ้นจากการละบาปทั้งปวง ด้วยการถือศืลและบำเพ็ญกุศล ให้ถึงพร้อมด้วยการ และวิปัสสนา จนได้บรรลุอรหัตผล 1 G2 I' z3 A- {3 A* N, Q* H

% Y: F  |* x; z+ B. ?2 [2 F: Uอันเป็นความผ่องใสที่แท้จริง. D* i: }' k2 C0 H

- S# M: j+ r3 q! f. X  H+ tอุดมการณ์ ๔
* V5 `, z, r, }# T4 R' \7 m๑. ความอดทน ได้แก่ ความอดกลั้น ไม่ทำบาปทั้งทางกาย วาจา ใจ- G; H: h6 }& w/ M, h
๒. ความไม่เบียดเบียน ได้แก่ การงดเว้นจากการทำร้าย รบกวน หรือ เบียดเบียนผู้อื่น' x! M  l3 p  m& X( C- i& C
๓. ความสงบ ได้แก่ ปฏิบัติตนให้สงบทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ6 F; {; J  a# X* k( _
๔. นิพพาน ได้แก่ การดับทุกข์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นได้จาการดำเนินชีวิตตามมรรคมีองค์ ๘' t) x0 U* y! `! c% F

; V% [; P% p* S; V! P! |. J' Pวิธีการ ๖" ^. Z  y+ v; z& O
๑. ไม่ว่าร้าย ได้แก่ ไม่กล่าวให้ร้ายหรือ กล่าวโจมตีใคร
5 u3 w) E3 d6 B5 K๒. ไม่ทำร้าย ได้แก่ ไม่เบียดเบียนผู้อื่น: ^" b# E+ h: t) X* F8 S% x
๓. สำรวมในปาติโมกข์ ได้แก่ ความเคารพระเบียบวินัย กฎกติกา กฎหมาย รวมทั้งขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีของสังคม) `0 r6 z3 o! v9 M9 O' i( K
๔. รู้จักประมาณ ได้แก่ รู้จักความพอดีในการบริโภคอาหารหรือการใช้สอยสิ่งต่าง ๆ
, Y+ {. q% n9 q( R8 z' t5 T๕. อยู่ในสถานที่ที่สงัด ได้แก่ อยู่ในสถานที่สงบมีสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม) l* n* {% ~. b5 m
๖. ฝึกหัดจิตใจให้สงบ ได้แก่ฝึกหัดชำระจิตให้สงบมีสุขภาพคุณภาพและประสิทธิ
. o! c% i. ]' o  j, a+ lภาพที่ดี
3 K0 J/ }6 ?6 N3 _0 T2 U6 y. \2 a
ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammajak.net/budday/maka.php# N2 z% E; p4 V* X5 J2 u
7 }' K* v8 q2 o2 e
ที่มา : http://campus.sanook.com/910849/วันมาฆบูชา/